Rik Launspach | Man meisje dood

Rik Launspach - Man meisje dood. Amsterdam, De Bezige Bij, 2011, 519 pagina's.

In de zorgeloze jaren negentig verliest student taalwetenschappen en gelegenheidsdealer Amadeus de liefde van zijn leven. Op de vlucht voor duizend pijnlijke herinneringen reist hij af naar Azië, sluit ongewild vriendschap met een papaverboer, en keert terug als eigenaar van een succesvolle internationale onderneming. Zijn geluk is echter van korte duur, opnieuw is het een vrouw die zijn ondergang inluidt. Berooid begraaft Amadeus zich in de wetenschap en komt op het spoor van een wereldwijd misverstand. Vijftien jaar later belandt hij, nu in dienst van de NAVO, voor een tweede maal in de Afghaanse opiumvelden en wordt geconfronteerd met een ultieme keuze: is hij loyaal aan het Westen of aan zijn oude vrienden?

Man meisje dood is een duizelingwekkende roman over een grote liefde, een geniaal computerprogramma en de oeroude strijd tussen Oost en West.


Ondanks de ronkende tekst op de achterflap heeft Man meisje dood mij niet weten te boeien. De hoofdpersoon, Deus, stond me van meet af aan tegen en zijn gedweep met de meisjes Puck en Tatja vond ik ronduit vervelend. Hun gesprekken konden me evenmin boeien.

Het enige opvallende was dan nog dat het trio tijdens een van de door coke gevoede gesprekken kritiek uitten op een tv-serie over zes studenten vlak na de Tweede Wereldoorlog. Dat is natuurlijk Bij nader inzien, de verfilming van het boek van J.J. Voskuil, waarin Rik Launspach de rol van Maarten Koning speelde. Niet alleen is de serie, aldus deze studenten Nederlandse letteren, niet om aan te zien, ook de boeken van Voskuil deugen niet. Het oordeel van de studenten: als je niets beleeft, kun je beter geen boeken schrijven.

Na 140 bladzijden heb ik de strijd opgegeven. Er is heel veel gebeurd in deze 140 pagina's, maar als het boek me na al die bladzijden nog steeds niet boeit, zal het waarschijnlijk ook niet meer komen. Het idee om nog meer dan driehonderd bladzijden te moeten lezen stond me ineens zo tegen, dat ik het boek vanmiddag heb teruggebracht naar de bibliotheek.

Rik Launspach

flickr