Petros Markaris - Het kindermeisje. Utrecht, A. W. Bruna Uitgevers B.V., 2010, 221 pagina's. 2008 (1, Grieks).
Oorspronkelijke Griekse titel: Παλιά, Πολύ Παλιά, vertaald door Noortje Pelgrim.
De Atheense commissaris Kostas Charitos is met vakantie in Istanbul om afstand te nemen van de drukte van zijn dagelijkse bestaan. Maar een politieman heeft nooit rust: als verbindingsofficier tussen de Griekse en de Turkse politie moet hij zich ter plekke verdiepen in het onderzoek naar de stokoude Griekse Maria Chambou. Zij heeft in Griekenland haar broer vermoord en is vervolgens naar Istanbul gevlucht om enkele nog openstaande rekeningen te vereffenen. De zaak wordt aan Turkse zijde geleid door Murat Sağlam, een jonge en moderne commissaris met wie Charitos algauw op voet van wederzijds wantrouwen verkeert. Het verleden herleeft als een monster met twee gezichten: het ene lieflijk, het andere vol haat.
Petros Markaris groeide op in Turkije als de zoon van een Griekse moeder en een Armeense vader. Behalve politieromans schrijft hij ook opiniestukken en scenario's voor film en televisie. Hij woont in Athene.
Dit is de vijfde roman over de Griekse commissaris Kostas Charitos. De eerste vier romans speelden vooral in Athene. Het kamermeisje is in Istanbul gesitueerd. Daar is Charitos in verband met een ontwikkeling in zijn persoonlijke leven: dochter Katerina is eindelijk getrouwd met haar Fanis, maar omdat zij naar haar vader aardt is zij alleen voor de wet getrouwd en niet, zoals het nog steeds hoort in de kringen waarin Kostas en Adriani Charitos zich bewegen, in de Grieks-Orthodoxe kerk. Charitos en zijn vrouw gaan op vakantie naar Istanbul om de stress die het conflict over dat kerkelijk huwelijk heeft opgeleverd te vergeten.
Zoals het hoort raakt Charitos al snel betrokken bij het onderzoek naar een moord die in Istanbul is gepleegd. Op het platteland in Griekenland is een vergelijkbare moord gepleegd. De twee zaken worden met elkaar verbonden. Charitos krijgt het verzoek als een soort contactpersoon voor de Griekse politie te fungeren. Dat houdt niet in dat hij aan de zijlijn staat tijdens het onderzoek: hij vergezelt zijn Turkse collega, maar zoekt ook zonder hem actief mee. Niet naar de identiteit van de moordenaar - die is vanaf het begin bekend - maar naar de reden waarom zij, zo oud als ze is, nu eens iemand uit haar verleden vergiftigt met een traditioneel Grieks gerecht, en dan weer eens een oude bekende trakteert op een uiterst smakelijk en vakkundig bereide versie van ditzelfde gerecht.
Net als in de eerdere romans over Charitos heeft Markaris in Het kindermeisje een mooie balans gevonden tussen de beschrijving van de verhoudingen in het gezin Charitos en de moderne Griekse samenleving aan de ene kant en de te beantwoorden met betrekking tot de gepleegde moorden aan de andere kant. Markaris beschrijft in de gedeeltes waarin de moorden worden behandeld ook het lot van de Griekse minderheid in het Turkije van de twintigste eeuw. Hij zet die geschiedenis af tegen de weinige Grieken die nog in Istanbul wonen.
Zo heeft Markaris een vlot lezende detective geschreven, die ook nog eens leerzaam is. Want afgezien van wat summiere informatie over het conflict om Cyprus tussen Griekenland en Turkije wist ik eigenlijk niets van de Griekse minderheid in Turkije. Een prettig boek om op een zonnige dag in de tuin te lezen!
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Posts tonen met het label Petros Markaris. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Petros Markaris. Alle posts tonen
zaterdag 30 april 2011
dinsdag 17 augustus 2010
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris - Nachtvlinder Een zaak voor commissaris Kostas Charitos. Amsterdam, Gianotten, 2006, 431 pagina's.
Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel Άμυνα ζώνης, vertaald door Noortje Pelgrim. 1998 (Grieks, 1).
Commissaris Kostas Charitos belandt met hartklachten in het ziekenhuis. Hij zou moeten uitrusten en zich door zijn vrouw moeten laten verwennen. Maar dat doet een echte agent natuurlijk niet. Liever neemt Charitos een flinke dosis medicijnen om toch met zijn gammele auto door het overvolle Athene op zoek te gaan naar criminelen. De moord op de nachtbaron Koustas dreigt in de doofpot te verdwijnen, en dat wil Kostas voorkomen. Zeker omdat hij een zwak heeft voor de weduwe, een beeldschone voormalig nachtclubzangeres.
Tijdens zijn zoektocht naar louche bestuurders van voetbalclubs en andere verdachten heeft hij last van de hitte en stakende vuilnismannen. In de clubs waar trendy uitgaansvolk, drugsverslaafden, politici, ondernemers en journalisten vertoeven, komt hij ook niet veel verder met zijn vragen: niemand lijkt het erg te vinden dat Koustas vermoord is. Integendeel.
Nachtvlinder is het vierde boek dat ik van Markaris las. Het is echter het derde deel uit de reeks romans over de Griekse detective Kostas Charitos. Het vierde deel, De zelfmoord van Che, las ik nog niet zo lang geleden. In dit derde deel wordt het voorval beschreven waardoor Charitos aan het begin van het vierde deel in de ziektewet thuis zit.
Verder bevat dit derde deel alles wat een prettig leesbare detective moet bevatten. Charitos ziet zich dit keer voor twee moorden tegelijk geplaatst. De een is een volkomen raadsel, de ander lijkt zo klaar als een klontje. De raadselachtige moord moet juist wel ontrafeld worden, in opdracht van hogerhand, de voor de hand liggende moord mag juist niet worden onderzocht. Combineer dit met het karakter van Kostas Charitos en het is de lezer die met dat karakter bekend is direct duidelijk: Charitos bijt zich juist wel vast in die tweede moord.
Het boek leest weer als een trein, en werd ongewild actueel door het nieuws in de afgelopen dagen over de overname van voetbalclub Vitesse door een hier niet erg bekende Georgische zakenman, waarover al snel werd gezegd dat hij een stroman van de Russische oligarch Abramovich is. Wat het verband tussen dat nieuws en deze roman is, verklap ik niet. Dat moet je zelf maar lezen!
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel Άμυνα ζώνης, vertaald door Noortje Pelgrim. 1998 (Grieks, 1).
Commissaris Kostas Charitos belandt met hartklachten in het ziekenhuis. Hij zou moeten uitrusten en zich door zijn vrouw moeten laten verwennen. Maar dat doet een echte agent natuurlijk niet. Liever neemt Charitos een flinke dosis medicijnen om toch met zijn gammele auto door het overvolle Athene op zoek te gaan naar criminelen. De moord op de nachtbaron Koustas dreigt in de doofpot te verdwijnen, en dat wil Kostas voorkomen. Zeker omdat hij een zwak heeft voor de weduwe, een beeldschone voormalig nachtclubzangeres.
Tijdens zijn zoektocht naar louche bestuurders van voetbalclubs en andere verdachten heeft hij last van de hitte en stakende vuilnismannen. In de clubs waar trendy uitgaansvolk, drugsverslaafden, politici, ondernemers en journalisten vertoeven, komt hij ook niet veel verder met zijn vragen: niemand lijkt het erg te vinden dat Koustas vermoord is. Integendeel.
Nachtvlinder is het vierde boek dat ik van Markaris las. Het is echter het derde deel uit de reeks romans over de Griekse detective Kostas Charitos. Het vierde deel, De zelfmoord van Che, las ik nog niet zo lang geleden. In dit derde deel wordt het voorval beschreven waardoor Charitos aan het begin van het vierde deel in de ziektewet thuis zit.
Verder bevat dit derde deel alles wat een prettig leesbare detective moet bevatten. Charitos ziet zich dit keer voor twee moorden tegelijk geplaatst. De een is een volkomen raadsel, de ander lijkt zo klaar als een klontje. De raadselachtige moord moet juist wel ontrafeld worden, in opdracht van hogerhand, de voor de hand liggende moord mag juist niet worden onderzocht. Combineer dit met het karakter van Kostas Charitos en het is de lezer die met dat karakter bekend is direct duidelijk: Charitos bijt zich juist wel vast in die tweede moord.
Het boek leest weer als een trein, en werd ongewild actueel door het nieuws in de afgelopen dagen over de overname van voetbalclub Vitesse door een hier niet erg bekende Georgische zakenman, waarover al snel werd gezegd dat hij een stroman van de Russische oligarch Abramovich is. Wat het verband tussen dat nieuws en deze roman is, verklap ik niet. Dat moet je zelf maar lezen!
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
dinsdag 15 juni 2010
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris - De zelfmoord van Che Een zaak voor commissaris Kostas Charitos. Amsterdam, Gianotten, 2004, 427 pagina's.
Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel Ο Τσε αυτοκτόνησε, vertaald door Noortje Pelgrim. 2004 (Grieks).
Athene bereidt zich voor op de Olympische Spelen. De stad is één grote bouwput. De succesvolle ondernemer Jason Favieros doet goede zaken. Dertig jaar geleden was hij een fervent tegenstander van het kolonelsregime, nu gaat het hem als zakenman voor de wind. Waarom schiet hij zich tijdens een live-televisieprogramma door het hoofd?
Kostas Charitos ziet - net als miljoenen andere Grieken - thuis voor de televisie hoe Favieros zich van het leven berooft. De commissaris is herstellende van een zaak die hijzelf nauwelijks overleefde. Na enkele weken in het ziekenhuis, moet hij nu tegen zijn zin thuis uitrusten.
Waarom pleegt een gerespecteerd ondernemer zelfmoord? En waarom doet hij dat ten overstaan van een miljoenenpubliek? En waarom maken kort daarna twee andere bekende Grieken, een parlementslid en een journalist, ook een eind aan hun leven? Hebben deze sensationele zelfmoorden met bouwfraude te maken? Charitos wil niets lever dan deze zaak onderzoeken. Nog tijdens zijn verlof gaat hij met toestemming van de hoofdcommissaris aan de slag. Zijn zoektocht leidt naar de bouwvakkers uit Albanië, naar de firma's in de moderne kantoorkolossen van glas en staal en naar de verpauperde stadswijken. In zijn oude Fiat Mirafiori rijdt hij kriskras door de stad, staat eindeloos in de brandende zon in de file en vindt uiteindelijk de oplossing. Die ligt in het gewelddadige verleden dat nog steeds slachtoffers eist.
Net als in Bloedrechters en Het late journaal, de eerste twee boeken over commissaris Kostas Charitos die ik las, loopt het verleden van het Griekse kolonelsregime als een rode draad door de roman De zelfmoord van Che. Dat kan ook haast niet anders, met zo’n titel. Het is te danken aan Markaris’ kwaliteit als schrijver dat de roman desondanks tot de laatste bladzijden blijft boeien.
Maar, deze roman is meer dan alleen een detective. Het verhaal speelt in de periode voorafgaand aan de Olympische Zomerspelen in Athene. De hele stad en omgeving staan op hun kop, in verband met de bouw van onder andere het Olympisch dorp. Markaris beschrijft de gevolgen voor de gewone Griek indringend. De dagelijkse worsteling met de wegopbrekingen, de bijbehorende verkeersopstoppingen en het onmogelijk hete zomerweer zijn alom tegenwoordig. Je zou verwachten dat je als Noord-Europese lezer een moment bereikt waarop je gelaten denkt "Ach, daar gaan we weer", maar dat moment komt maar niet. Deze roman sleept je mee, de hitte in, op zoek naar de ontluisterende waarheid.
Ook was het aardig om te zien dat er ondanks alle zorgen om Charitos’ fysieke herstel en de voortgang van zijn inofficiële onderzoek ook nog plek in de roman was voor het verder ontwikkelen van het karakter van een tot nu toe wat plat gebleven personage, Charitos’ aanstaande schoonzoon Fanis.
Ik heb het boek weliswaar niet in één ruk uitgelezen, maar dat komt door verschillende praktische bezwaren. Had ik geen andere verplichtingen gehad, dan had ik het boek het liefst niet eerder neergelegd dan na het omslaan van de laatste pagina. Ter compensatie heb ik alvast de laatst overgebleven in het Nederlands vertaalde roman over Kostas Charitos, Nachtvlinder, uit de bibliotheek geleend.
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel Ο Τσε αυτοκτόνησε, vertaald door Noortje Pelgrim. 2004 (Grieks).
Athene bereidt zich voor op de Olympische Spelen. De stad is één grote bouwput. De succesvolle ondernemer Jason Favieros doet goede zaken. Dertig jaar geleden was hij een fervent tegenstander van het kolonelsregime, nu gaat het hem als zakenman voor de wind. Waarom schiet hij zich tijdens een live-televisieprogramma door het hoofd?
Kostas Charitos ziet - net als miljoenen andere Grieken - thuis voor de televisie hoe Favieros zich van het leven berooft. De commissaris is herstellende van een zaak die hijzelf nauwelijks overleefde. Na enkele weken in het ziekenhuis, moet hij nu tegen zijn zin thuis uitrusten.
Waarom pleegt een gerespecteerd ondernemer zelfmoord? En waarom doet hij dat ten overstaan van een miljoenenpubliek? En waarom maken kort daarna twee andere bekende Grieken, een parlementslid en een journalist, ook een eind aan hun leven? Hebben deze sensationele zelfmoorden met bouwfraude te maken? Charitos wil niets lever dan deze zaak onderzoeken. Nog tijdens zijn verlof gaat hij met toestemming van de hoofdcommissaris aan de slag. Zijn zoektocht leidt naar de bouwvakkers uit Albanië, naar de firma's in de moderne kantoorkolossen van glas en staal en naar de verpauperde stadswijken. In zijn oude Fiat Mirafiori rijdt hij kriskras door de stad, staat eindeloos in de brandende zon in de file en vindt uiteindelijk de oplossing. Die ligt in het gewelddadige verleden dat nog steeds slachtoffers eist.
Net als in Bloedrechters en Het late journaal, de eerste twee boeken over commissaris Kostas Charitos die ik las, loopt het verleden van het Griekse kolonelsregime als een rode draad door de roman De zelfmoord van Che. Dat kan ook haast niet anders, met zo’n titel. Het is te danken aan Markaris’ kwaliteit als schrijver dat de roman desondanks tot de laatste bladzijden blijft boeien.
Maar, deze roman is meer dan alleen een detective. Het verhaal speelt in de periode voorafgaand aan de Olympische Zomerspelen in Athene. De hele stad en omgeving staan op hun kop, in verband met de bouw van onder andere het Olympisch dorp. Markaris beschrijft de gevolgen voor de gewone Griek indringend. De dagelijkse worsteling met de wegopbrekingen, de bijbehorende verkeersopstoppingen en het onmogelijk hete zomerweer zijn alom tegenwoordig. Je zou verwachten dat je als Noord-Europese lezer een moment bereikt waarop je gelaten denkt "Ach, daar gaan we weer", maar dat moment komt maar niet. Deze roman sleept je mee, de hitte in, op zoek naar de ontluisterende waarheid.
Ook was het aardig om te zien dat er ondanks alle zorgen om Charitos’ fysieke herstel en de voortgang van zijn inofficiële onderzoek ook nog plek in de roman was voor het verder ontwikkelen van het karakter van een tot nu toe wat plat gebleven personage, Charitos’ aanstaande schoonzoon Fanis.
Ik heb het boek weliswaar niet in één ruk uitgelezen, maar dat komt door verschillende praktische bezwaren. Had ik geen andere verplichtingen gehad, dan had ik het boek het liefst niet eerder neergelegd dan na het omslaan van de laatste pagina. Ter compensatie heb ik alvast de laatst overgebleven in het Nederlands vertaalde roman over Kostas Charitos, Nachtvlinder, uit de bibliotheek geleend.
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
woensdag 13 januari 2010
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris - Bloedrechters. Utrecht, A.W. Bruna Uitgevers B.V., 2009, 328 pagina's. Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel: Βασικός Μέτοχος, vertaald door Noortje Pelgrim (2006).
Als het commissaris Kostas Charitos van de Atheense politie al eens meezit, dan is het slechte nieuws nooit ver weg. Nauwelijks heeft hij kunnen genieten van de wetenschappelijke promotie van zijn dochter Katerina, of zij wordt het slachtoffer van een terreurdaad. Onbekenden kapen een veerboot voor de kust van Kreta en gijzelen driehonderd opvarenden. Charitos haast zich naar Kreta om de reddingsoperatie van de gijzelaars van dichtbij te volgen. Maar terwijl Griekenland ademloos afwacht hoe het afloopt, wordt Charitos teruggeroepen naar Athene: hij moet een gemaskerde man zien te stoppen die 's nachts als een engel des doods door de straten van de hoofdstad dwaalt en reclameacteurs vermoordt.
Petros Makaris groeide op in Turkije als de zoon van een Griekse moeder en een Armeense vader. Behalve politieromans schrijft hij ook opiniestukken en scenario's voor film en televisie. Hij woont in Athene.
Na Het late journaal is dit mijn tweede kennismaking met commissaris Kostas Charitos. In deze detective (of 'literaire thriller', zoals de uitgever stelt) worden twee verhaallijnen gecombineerd: een persoonlijk drama in de vorm van het kapen van een veerboot met daarop Charitos’ dochter en schoonzoon als opvarenden en een beroepsmatige verhaallijn in de vorm van een een schijnbaar ongrijpbare motorrijder die koelbloedig mensen executeert.
De verhaallijnen worden letterlijk gecombineerd, want al lezende blijkt het een met het ander verband te houden. Hoe dat zit, moet je zelf maar lezen. Want deze detective is de moeite van het lezen zeer zeker waard. Niet alleen om de manier waarop het plot wordt ontrafeld – ik had moeite om het boek weg te leggen –, maar ook door de smakelijke beschrijvingen van de verhoudingen binnen het gezin Charitos en de Atheense politie.
De karakterontwikkeling die Charitos in de eerste roman Het late journaal waarin hij voorkomt is begonnen, blijkt in deze vierde roman niet eenmalig te zijn geweest. Charitos wordt weer geconfronteerd met zijn persoonlijke verleden als beginnend politieagent onder het kolonelsregime, sterker nog: hij realiseert zich in hoeverre de vraag wat hij onder dit regime heeft gedaan en wat dat voor haar beeld van hem als politieman en vader betekent zijn dochter bezighoudt. Ook speelt de invloed van de dienstbaarheid van de Griekse politie aan verschillende regimes een grote rol in deze roman. Daarnaast worden andere maatschappelijk relevante zaken behandeld, waarover ik niet kan uitweiden, omdat ik anders de ontknoping van het plot verraad.
Dit alles wekt misschien de indruk dat die maatschappijkritiek overheerst, maar dat is niet het geval. Het is er en het speelt een rol, maar het maakt slechts onderdeel van het verhaal uit. Het is een zeer leesbare detective, zonder opgeheven vinger – zoals dat bij Henning Mankell wel eens eens het geval wil zijn.
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Als het commissaris Kostas Charitos van de Atheense politie al eens meezit, dan is het slechte nieuws nooit ver weg. Nauwelijks heeft hij kunnen genieten van de wetenschappelijke promotie van zijn dochter Katerina, of zij wordt het slachtoffer van een terreurdaad. Onbekenden kapen een veerboot voor de kust van Kreta en gijzelen driehonderd opvarenden. Charitos haast zich naar Kreta om de reddingsoperatie van de gijzelaars van dichtbij te volgen. Maar terwijl Griekenland ademloos afwacht hoe het afloopt, wordt Charitos teruggeroepen naar Athene: hij moet een gemaskerde man zien te stoppen die 's nachts als een engel des doods door de straten van de hoofdstad dwaalt en reclameacteurs vermoordt.
Petros Makaris groeide op in Turkije als de zoon van een Griekse moeder en een Armeense vader. Behalve politieromans schrijft hij ook opiniestukken en scenario's voor film en televisie. Hij woont in Athene.
Na Het late journaal is dit mijn tweede kennismaking met commissaris Kostas Charitos. In deze detective (of 'literaire thriller', zoals de uitgever stelt) worden twee verhaallijnen gecombineerd: een persoonlijk drama in de vorm van het kapen van een veerboot met daarop Charitos’ dochter en schoonzoon als opvarenden en een beroepsmatige verhaallijn in de vorm van een een schijnbaar ongrijpbare motorrijder die koelbloedig mensen executeert.
De verhaallijnen worden letterlijk gecombineerd, want al lezende blijkt het een met het ander verband te houden. Hoe dat zit, moet je zelf maar lezen. Want deze detective is de moeite van het lezen zeer zeker waard. Niet alleen om de manier waarop het plot wordt ontrafeld – ik had moeite om het boek weg te leggen –, maar ook door de smakelijke beschrijvingen van de verhoudingen binnen het gezin Charitos en de Atheense politie.
De karakterontwikkeling die Charitos in de eerste roman Het late journaal waarin hij voorkomt is begonnen, blijkt in deze vierde roman niet eenmalig te zijn geweest. Charitos wordt weer geconfronteerd met zijn persoonlijke verleden als beginnend politieagent onder het kolonelsregime, sterker nog: hij realiseert zich in hoeverre de vraag wat hij onder dit regime heeft gedaan en wat dat voor haar beeld van hem als politieman en vader betekent zijn dochter bezighoudt. Ook speelt de invloed van de dienstbaarheid van de Griekse politie aan verschillende regimes een grote rol in deze roman. Daarnaast worden andere maatschappelijk relevante zaken behandeld, waarover ik niet kan uitweiden, omdat ik anders de ontknoping van het plot verraad.
Dit alles wekt misschien de indruk dat die maatschappijkritiek overheerst, maar dat is niet het geval. Het is er en het speelt een rol, maar het maakt slechts onderdeel van het verhaal uit. Het is een zeer leesbare detective, zonder opgeheven vinger – zoals dat bij Henning Mankell wel eens eens het geval wil zijn.
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
donderdag 5 november 2009
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris - Het late lournaal Een zaak voor commissaris Kostas Charitos. Amsterdam, Gianotten, 2005, 359 pagina's. Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel: Nυχτερινό δελτίο, vertaald door Noortje Pelgrim. (1995, Nieuw-Grieks)
Kostas Charitos werkt als commissaris in Athene. Zijn huwelijk is modaal, hij mist zijn dochter die in Thessaloniki studeert en als hij even vrij heeft leest hij het liefst in woordenboeken. Hij heeft niet bepaald een positieve kijk op het leven.
Op een avond wordt hij naar een televisiestudio geroepen waar de onderzoeksjournaliste Janna is vermoord, vlak voordat ze in het late journaal sensationele onthullingen zou doen. De moordenaar moet dat geweten hebben en heeft met zijn daad de bekendmaking voorkomen.
Charitos was niet erg op Janna gesteld. Ze was jong, succesvol, en een harde dame, die hem op de zenuwen werkte. Wanneer hij aan deze zaak werkt, raakt hij steeds dieper betrokken bij de onaangename wereld van de media. Als ook Janna's opvolger wordt vermoord, beseft Charitos dat hij nog dieper moet graven. Dat brengt zijn positie in gevaar, omdat door zijn doortastend speuren verschillende prominenten zich ongemakkelijk gaan voelen. De ontmaskering van de moordenaar is een verrassing.
Deze roman met commissaris Charitos toont de wildgroei van het vrije ondernemerschap en de vriendjespolitiek in Griekenland sinds de val van het kolonelsregime en het ineenstorten van de communistische regimes in de omliggende Balkanlanden.
Voor mij was dit boek een eerste kennismaking met de Griekse commissaris Kostas Charitos, nadat de boeken waarin hij de hoofdrol speelt ons door een vriendin waren aangeraden.
Charitos voldoet aan het clichébeeld van een rechercheur. Hij heeft een hekel aan zijn (jongere) baas, omdat deze Amerikaanse theorieën over misdaadbestrijding introduceert. Charitos heeft verder ook te lijden onder die baas, omdat deze er niet voor terugdeinst om hem publiekelijk af te vallen, als dat voor zijn persoonlijke belangen beter lijkt. Charitos’ andere collega’s blinken niet uit in intelligentie of ijver en de verhouding met zijn vrouw ligt vooral moeilijk – ook al houdt hij uiteindelijk wel van haar.
Toch bevat deze detective ook elementen die dat clichébeeld ontkrachten. Charitos heeft wél een goede relatie met zijn dochter, ook al woont zij ver weg en ziet hij haar daardoor te weinig. Charitos heeft een bijzondere hobby: hij leest het liefst iedere avond in woordenboeken, waarbij de definitie van een woord hem tot lange overpeinzingen over het leven kan aanzetten.
Ook laat Markaris Charitos als persoon en rechercheur een ontwikkeling doormaken. Dat gebeurt niet alleen in het heden waarin deze roman speelt (niet alle Amerikaanse ideeën blijken even verwerpelijk te zijn), maar ook in het verleden. Markaris noemt het Griekse kolonelsregime nadrukkelijk en beschrijft in een paar kortere stukken hoe Charitos zich in die tijd als gewoon agent staande hield en hoe hij aan die tijd zelfs een waardevolle informant in de vorm van een voormalige staatsvijand heeft overgehouden.
Markaris heeft een boeiende verhaallijn bedacht, die spannend blijft tot de verrassende ontknoping. Deze roman maakt zeker nieuwsgierig naar de andere Kostas Charitos-romans!
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Kostas Charitos werkt als commissaris in Athene. Zijn huwelijk is modaal, hij mist zijn dochter die in Thessaloniki studeert en als hij even vrij heeft leest hij het liefst in woordenboeken. Hij heeft niet bepaald een positieve kijk op het leven.
Op een avond wordt hij naar een televisiestudio geroepen waar de onderzoeksjournaliste Janna is vermoord, vlak voordat ze in het late journaal sensationele onthullingen zou doen. De moordenaar moet dat geweten hebben en heeft met zijn daad de bekendmaking voorkomen.
Charitos was niet erg op Janna gesteld. Ze was jong, succesvol, en een harde dame, die hem op de zenuwen werkte. Wanneer hij aan deze zaak werkt, raakt hij steeds dieper betrokken bij de onaangename wereld van de media. Als ook Janna's opvolger wordt vermoord, beseft Charitos dat hij nog dieper moet graven. Dat brengt zijn positie in gevaar, omdat door zijn doortastend speuren verschillende prominenten zich ongemakkelijk gaan voelen. De ontmaskering van de moordenaar is een verrassing.
Deze roman met commissaris Charitos toont de wildgroei van het vrije ondernemerschap en de vriendjespolitiek in Griekenland sinds de val van het kolonelsregime en het ineenstorten van de communistische regimes in de omliggende Balkanlanden.
Voor mij was dit boek een eerste kennismaking met de Griekse commissaris Kostas Charitos, nadat de boeken waarin hij de hoofdrol speelt ons door een vriendin waren aangeraden.
Charitos voldoet aan het clichébeeld van een rechercheur. Hij heeft een hekel aan zijn (jongere) baas, omdat deze Amerikaanse theorieën over misdaadbestrijding introduceert. Charitos heeft verder ook te lijden onder die baas, omdat deze er niet voor terugdeinst om hem publiekelijk af te vallen, als dat voor zijn persoonlijke belangen beter lijkt. Charitos’ andere collega’s blinken niet uit in intelligentie of ijver en de verhouding met zijn vrouw ligt vooral moeilijk – ook al houdt hij uiteindelijk wel van haar.
Toch bevat deze detective ook elementen die dat clichébeeld ontkrachten. Charitos heeft wél een goede relatie met zijn dochter, ook al woont zij ver weg en ziet hij haar daardoor te weinig. Charitos heeft een bijzondere hobby: hij leest het liefst iedere avond in woordenboeken, waarbij de definitie van een woord hem tot lange overpeinzingen over het leven kan aanzetten.
Ook laat Markaris Charitos als persoon en rechercheur een ontwikkeling doormaken. Dat gebeurt niet alleen in het heden waarin deze roman speelt (niet alle Amerikaanse ideeën blijken even verwerpelijk te zijn), maar ook in het verleden. Markaris noemt het Griekse kolonelsregime nadrukkelijk en beschrijft in een paar kortere stukken hoe Charitos zich in die tijd als gewoon agent staande hield en hoe hij aan die tijd zelfs een waardevolle informant in de vorm van een voormalige staatsvijand heeft overgehouden.
Markaris heeft een boeiende verhaallijn bedacht, die spannend blijft tot de verrassende ontknoping. Deze roman maakt zeker nieuwsgierig naar de andere Kostas Charitos-romans!
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Bloedrechters
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)
