Petros Markaris - Bloedrechters. Utrecht, A.W. Bruna Uitgevers B.V., 2009, 328 pagina's. Oorspronkelijke Nieuw-Griekse titel: Βασικός Μέτοχος, vertaald door Noortje Pelgrim (2006).
Als het commissaris Kostas Charitos van de Atheense politie al eens meezit, dan is het slechte nieuws nooit ver weg. Nauwelijks heeft hij kunnen genieten van de wetenschappelijke promotie van zijn dochter Katerina, of zij wordt het slachtoffer van een terreurdaad. Onbekenden kapen een veerboot voor de kust van Kreta en gijzelen driehonderd opvarenden. Charitos haast zich naar Kreta om de reddingsoperatie van de gijzelaars van dichtbij te volgen. Maar terwijl Griekenland ademloos afwacht hoe het afloopt, wordt Charitos teruggeroepen naar Athene: hij moet een gemaskerde man zien te stoppen die 's nachts als een engel des doods door de straten van de hoofdstad dwaalt en reclameacteurs vermoordt.
Petros Makaris groeide op in Turkije als de zoon van een Griekse moeder en een Armeense vader. Behalve politieromans schrijft hij ook opiniestukken en scenario's voor film en televisie. Hij woont in Athene.
Na Het late journaal is dit mijn tweede kennismaking met commissaris Kostas Charitos. In deze detective (of 'literaire thriller', zoals de uitgever stelt) worden twee verhaallijnen gecombineerd: een persoonlijk drama in de vorm van het kapen van een veerboot met daarop Charitos’ dochter en schoonzoon als opvarenden en een beroepsmatige verhaallijn in de vorm van een een schijnbaar ongrijpbare motorrijder die koelbloedig mensen executeert.
De verhaallijnen worden letterlijk gecombineerd, want al lezende blijkt het een met het ander verband te houden. Hoe dat zit, moet je zelf maar lezen. Want deze detective is de moeite van het lezen zeer zeker waard. Niet alleen om de manier waarop het plot wordt ontrafeld – ik had moeite om het boek weg te leggen –, maar ook door de smakelijke beschrijvingen van de verhoudingen binnen het gezin Charitos en de Atheense politie.
De karakterontwikkeling die Charitos in de eerste roman Het late journaal waarin hij voorkomt is begonnen, blijkt in deze vierde roman niet eenmalig te zijn geweest. Charitos wordt weer geconfronteerd met zijn persoonlijke verleden als beginnend politieagent onder het kolonelsregime, sterker nog: hij realiseert zich in hoeverre de vraag wat hij onder dit regime heeft gedaan en wat dat voor haar beeld van hem als politieman en vader betekent zijn dochter bezighoudt. Ook speelt de invloed van de dienstbaarheid van de Griekse politie aan verschillende regimes een grote rol in deze roman. Daarnaast worden andere maatschappelijk relevante zaken behandeld, waarover ik niet kan uitweiden, omdat ik anders de ontknoping van het plot verraad.
Dit alles wekt misschien de indruk dat die maatschappijkritiek overheerst, maar dat is niet het geval. Het is er en het speelt een rol, maar het maakt slechts onderdeel van het verhaal uit. Het is een zeer leesbare detective, zonder opgeheven vinger – zoals dat bij Henning Mankell wel eens eens het geval wil zijn.
Petros Markaris | Het kamermeisje
Petros Markaris | Nachtvlinder
Petros Markaris | De zelfmoord van Che
Petros Markaris | Het late journaal
Petros Markaris op Wikipedia
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten