Tommy Wieringa - Alles over Tristan. Amsterdam, De Bezige Bij, 2002, 160 pagina's.
Bijna twintig jaar na de dood van de jonge, visionaire dichter Viktor Tristan is er ondanks zijn voortdurende populariteit nog altijd geen biografie over hem. Jakob Keller, universitair docent en bewonderaar van Tristan, neemt de taak op zich het weinige wat over de dichter bekend is aaneen te smeden tot een waardig monument. In de havenstad Mercedal zoekt hij contact met Tristans vroegere vrienden, die hun dagen slijten op het terras van café Colonial. Maar bijna niemand blijkt openhartig te willen praten over wat zich destijds heeft afgespeeld.
De briljante dichter blijft de biograaf ontglippen; hoe meer Jakob Keller ontdekt over diens leven, hoe vaster hij zelf ingesponnen raakt in Tristans web van oude leugens en geheimen. En wanneer Keller uiteindelijk zijn moeizame zoektocht voltooit, zal ook zijn eigen leven nooit meer hetzelfde zijn.
Alles over Tristan is een meeslepende vertelling over de menselijke zucht naar mythes en de behoefte die te ontrafelen.
Stelde Wieringa me vorig jaar met zijn Caesarion enginszins teleur, met deze kleine roman heeft me diep geraakt. Hier bewijst hij dat hij met een veel kleiner aantal woorden, beelden en een wisselend perspectief een groots verhaal kan vertellen.
De roman houdt je in zijn greep, want de biograaf ontdekt gaandeweg steeds meer van het grote geheim dat het leven van zijn onderwerp, de dichter Tristan, heeft bepaald. Dat hij zelf voor het eerst in lange tijd weer verliefd wordt en dat hij door die liefde verbonden raakt met het leven van zijn onderwerp, maakt het allemaal nog spannender. Een heel fraai werkje, dat het verdiend gelezen te worden!
Tommy Wieringa | Ga niet naar zee
Tommy Wieringa | Caesarion
Tommy Wieringa | Ik was nooit in Isfahaan
Tommy Wieringa op Wikipedia
Tommy Wieringa
flickr
zaterdag 20 februari 2010
donderdag 18 februari 2010
Herta Müller | Niederungen
Herta Müller - Niederungen. Reinbek bei Hamburg, Rowohlt Taschenbuchverlag, Dezember 1993, 142 pagina's. 1984 (1).
Herta Müller erzählt vom Leben im "schwäbischen" Banat, von einer freudlosen Kindheit in einem Dorf voller Schrecknisse. Und doch ist diese Zertrümmerung des ländischen Familienidylls nicht selten auch höchst komisch. Das Grauenhafte und das Groteske liegen in diesen Erzählungen stets dicht beieinander.
Ik probeer zo min mogelijk te stoppen met het lezen van een boek als het tegenvalt. De afgelopen vier dagen heb ik echter, ook al had ik voldoende tijd om te lezen, geen bladzijde verder gelezen in deze verhalen van de winnares van de Nobelprijs voor Literatuur 2009. Na vijfentwintig bladzijden aanmodderen met natuurbeschrijvingen en familierelaties in het Duits heb ik besloten mezelf niet langer te kwellen met dit in het Duits voor mij totaal ontoegankelijke boek. Misschien moet ik het ooit maar eens in een Nederlanse vertaling proberen.
Herta Müller | Heute wär ich mir lieber nicht begegenet
Herta Müller op Wikipedia
flickr
Herta Müller erzählt vom Leben im "schwäbischen" Banat, von einer freudlosen Kindheit in einem Dorf voller Schrecknisse. Und doch ist diese Zertrümmerung des ländischen Familienidylls nicht selten auch höchst komisch. Das Grauenhafte und das Groteske liegen in diesen Erzählungen stets dicht beieinander.
Ik probeer zo min mogelijk te stoppen met het lezen van een boek als het tegenvalt. De afgelopen vier dagen heb ik echter, ook al had ik voldoende tijd om te lezen, geen bladzijde verder gelezen in deze verhalen van de winnares van de Nobelprijs voor Literatuur 2009. Na vijfentwintig bladzijden aanmodderen met natuurbeschrijvingen en familierelaties in het Duits heb ik besloten mezelf niet langer te kwellen met dit in het Duits voor mij totaal ontoegankelijke boek. Misschien moet ik het ooit maar eens in een Nederlanse vertaling proberen.
Herta Müller | Heute wär ich mir lieber nicht begegenet
Herta Müller op Wikipedia
flickr
zondag 14 februari 2010
Bert Natter | Begeerte heeft ons aangeraakt
Bert Natter - Begeerte heeft ons aangeraakt. Amsterdam, Thomas Rap, 2008, 271 pagina's.
Bij de vuurwerkramp in Enschede verliest Lucas Hunthgburth zijn beste vriend. Alleen zijn werk als conservator Oude Muziekinstrumenten brengt hem enige verlichting in de jaren van duisternis die daarop volgen.
Door een telefoontje van iemand die hem een zeldzaam zeventiende-eeuws klavecimbel wil laten zien, belandt de bijna veertigjarige Lucas in een klein Gronings gehucht. Daar trekt een stoet merkwaardige dorpsbewoners aan hem voorbij, bezoekt hij een plattelandskermis, is hij getuige van een bizarre begrafenis en zit hij aan bij een diner dat volledig uit de hand loopt.
Maar vooral komt Lucas Hunthgburth in het dorpje in aanraking met een uiterst begaafde en begeerlijke klaveciniste, die de wonderbaarlijkste muziek maakt die hij ooit heeft gehoord. Een verzengende liefde bloeit op.
Natter won met deze roman de Selexyz Debuutprijs 2009. Dat heeft me wat verbaasd, omdat ik het moeilijk heb gehad met deze roman. Natter heeft een stel heel wonderlijke personages bij elkaar gebracht. Ze zijn echter zo eigenaardig, dat ik het soms erg moeilijk vond om mee te gaan met hun eigenaardigheid. Ook had ik soms moeite om de verschillende personages uit elkaar te houden.
Een belangrijk motief in deze roman is de vuurwerkramp in Enschede, en de dood van Hunthgburths beste vriend bij deze ramp. Voor mij was het voor eerst dat ik over deze ramp in fictievorm las. Interessant dus. Toch bleef ik bij deze verhaallijn ook met een ontevreden gevoel achter, omdat ik de indruk had dat het motief te weinig plek krijgt om uitgewerkt te worden. Dat komt denk ik doordat er ook nog een 'raar gezin' en een 'meeslepende liefde' moest worden beschreven, naast allerlei oude liefdes. Wellicht was de roman voor mij beter te verteren geweest als Natter zich op één van deze onderwerpen had geconcentreerd.
Begeerte heeft ons aangeraakt
Bert Natter op Wikipedia
flickr
Bij de vuurwerkramp in Enschede verliest Lucas Hunthgburth zijn beste vriend. Alleen zijn werk als conservator Oude Muziekinstrumenten brengt hem enige verlichting in de jaren van duisternis die daarop volgen.
Door een telefoontje van iemand die hem een zeldzaam zeventiende-eeuws klavecimbel wil laten zien, belandt de bijna veertigjarige Lucas in een klein Gronings gehucht. Daar trekt een stoet merkwaardige dorpsbewoners aan hem voorbij, bezoekt hij een plattelandskermis, is hij getuige van een bizarre begrafenis en zit hij aan bij een diner dat volledig uit de hand loopt.
Maar vooral komt Lucas Hunthgburth in het dorpje in aanraking met een uiterst begaafde en begeerlijke klaveciniste, die de wonderbaarlijkste muziek maakt die hij ooit heeft gehoord. Een verzengende liefde bloeit op.
Natter won met deze roman de Selexyz Debuutprijs 2009. Dat heeft me wat verbaasd, omdat ik het moeilijk heb gehad met deze roman. Natter heeft een stel heel wonderlijke personages bij elkaar gebracht. Ze zijn echter zo eigenaardig, dat ik het soms erg moeilijk vond om mee te gaan met hun eigenaardigheid. Ook had ik soms moeite om de verschillende personages uit elkaar te houden.
Een belangrijk motief in deze roman is de vuurwerkramp in Enschede, en de dood van Hunthgburths beste vriend bij deze ramp. Voor mij was het voor eerst dat ik over deze ramp in fictievorm las. Interessant dus. Toch bleef ik bij deze verhaallijn ook met een ontevreden gevoel achter, omdat ik de indruk had dat het motief te weinig plek krijgt om uitgewerkt te worden. Dat komt denk ik doordat er ook nog een 'raar gezin' en een 'meeslepende liefde' moest worden beschreven, naast allerlei oude liefdes. Wellicht was de roman voor mij beter te verteren geweest als Natter zich op één van deze onderwerpen had geconcentreerd.
Begeerte heeft ons aangeraakt
Bert Natter op Wikipedia
flickr
woensdag 10 februari 2010
Sarah Waters | The Little Stranger
Sarah Waters - The Little Stranger. London, Virago, 2009, 499 pagina's.
In a dusty post-war summer in rural Warwickshire, a doctor is called to a patient at lonely Hundreds Hall. Home to the Ayres family for over two centuries, the Georgian house, once grand and handsome, is now in decline, its masonry crumbling, its gardens choked with weeds, the clock in its stable yard permanently fixed at twenty to nine. Its owners - mother, son and daughter - are struggling to keep pace with a changing society, as well as with conflicts of their own.
But are the Ayreses haunted by something more sinister than a dying way of life?
Prepare yourself. From this wonderful writer who continues to astonish us, now comes a chilling ghost story.
Van Sarah Waters las ik eerder al The Night Watch. Die roman speelde ook direct na de Tweede Wereldoorlog en heeft diepe indruk op me gemaakt. Daarom had ik hoge verwachtingen van deze roman. De tijd waarin de roman speelt is echter wel de enige overeenkomst tussen deze twee romans.
The Little Stranger is geschreven als een spookroman. Dat is direct ook mijn punt van kritiek: de roman is bedoeld als spookroman, maar het wordt op geen enkel moment echt eng. Ik heb het boek daarom maar gelezen als een soort maatschappijgeschiedenis. Waters beschrijft de maatschappelijke veranderingen in Engeland die direct na de Tweede Wereldoorlog plaatsvinden prachtig. Ze doet dit met behulp van een adellijk gezin, dat zijn wereld af ziet brokkelen, en een dorpsdokter die uit een arm gezin komt, die juist meer mogelijkheden krijgt dankzij de veranderende maatschappij.
The Little Stranger mag dan wel niet eng zijn, maar het is wel zo geschreven dat je graag wilt weten hoe het afloopt. De roman houdt je dus bezig tot het einde. Het is kortom zeker de moeite van het lezen waard!
Sarah Waters (Engels)
Sarah Waters op Wikipedia
flickr
In a dusty post-war summer in rural Warwickshire, a doctor is called to a patient at lonely Hundreds Hall. Home to the Ayres family for over two centuries, the Georgian house, once grand and handsome, is now in decline, its masonry crumbling, its gardens choked with weeds, the clock in its stable yard permanently fixed at twenty to nine. Its owners - mother, son and daughter - are struggling to keep pace with a changing society, as well as with conflicts of their own.
But are the Ayreses haunted by something more sinister than a dying way of life?
Prepare yourself. From this wonderful writer who continues to astonish us, now comes a chilling ghost story.
Van Sarah Waters las ik eerder al The Night Watch. Die roman speelde ook direct na de Tweede Wereldoorlog en heeft diepe indruk op me gemaakt. Daarom had ik hoge verwachtingen van deze roman. De tijd waarin de roman speelt is echter wel de enige overeenkomst tussen deze twee romans.
The Little Stranger is geschreven als een spookroman. Dat is direct ook mijn punt van kritiek: de roman is bedoeld als spookroman, maar het wordt op geen enkel moment echt eng. Ik heb het boek daarom maar gelezen als een soort maatschappijgeschiedenis. Waters beschrijft de maatschappelijke veranderingen in Engeland die direct na de Tweede Wereldoorlog plaatsvinden prachtig. Ze doet dit met behulp van een adellijk gezin, dat zijn wereld af ziet brokkelen, en een dorpsdokter die uit een arm gezin komt, die juist meer mogelijkheden krijgt dankzij de veranderende maatschappij.
The Little Stranger mag dan wel niet eng zijn, maar het is wel zo geschreven dat je graag wilt weten hoe het afloopt. De roman houdt je dus bezig tot het einde. Het is kortom zeker de moeite van het lezen waard!
Sarah Waters (Engels)
Sarah Waters op Wikipedia
flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)
