Bert Natter | Begeerte heeft ons aangeraakt

Bert Natter - Begeerte heeft ons aangeraakt. Amsterdam, Thomas Rap, 2008, 271 pagina's.

Bij de vuurwerkramp in Enschede verliest Lucas Hunthgburth zijn beste vriend. Alleen zijn werk als conservator Oude Muziekinstrumenten brengt hem enige verlichting in de jaren van duisternis die daarop volgen.
Door een telefoontje van iemand die hem een zeldzaam zeventiende-eeuws klavecimbel wil laten zien, belandt de bijna veertigjarige Lucas in een klein Gronings gehucht. Daar trekt een stoet merkwaardige dorpsbewoners aan hem voorbij, bezoekt hij een plattelandskermis, is hij getuige van een bizarre begrafenis en zit hij aan bij een diner dat volledig uit de hand loopt.
Maar vooral komt Lucas Hunthgburth in het dorpje in aanraking met een uiterst begaafde en begeerlijke klaveciniste, die de wonderbaarlijkste muziek maakt die hij ooit heeft gehoord. Een verzengende liefde bloeit op.


Natter won met deze roman de Selexyz Debuutprijs 2009. Dat heeft me wat verbaasd, omdat ik het moeilijk heb gehad met deze roman. Natter heeft een stel heel wonderlijke personages bij elkaar gebracht. Ze zijn echter zo eigenaardig, dat ik het soms erg moeilijk vond om mee te gaan met hun eigenaardigheid. Ook had ik soms moeite om de verschillende personages uit elkaar te houden.

Een belangrijk motief in deze roman is de vuurwerkramp in Enschede, en de dood van Hunthgburths beste vriend bij deze ramp. Voor mij was het voor eerst dat ik over deze ramp in fictievorm las. Interessant dus. Toch bleef ik bij deze verhaallijn ook met een ontevreden gevoel achter, omdat ik de indruk had dat het motief te weinig plek krijgt om uitgewerkt te worden. Dat komt denk ik doordat er ook nog een 'raar gezin' en een 'meeslepende liefde' moest worden beschreven, naast allerlei oude liefdes. Wellicht was de roman voor mij beter te verteren geweest als Natter zich op één van deze onderwerpen had geconcentreerd.

Begeerte heeft ons aangeraakt
Bert Natter op Wikipedia

flickr