Дина Рубина - Белая голубка Кордовы. Москва, Эксмо, 2009, 544 с.
(Dina Rubin - Belaya golubka Kordovy. Moskva, Eksmo, 2009, 544 s.)
Воистину, ни один человек на земле не способен сказать - кто он.
Гений подделки, влюбленный в живопись. Фальсификатор с душою истинного художника. Благородный авантюрист, эдакий Робин Гуд от искусства, блистательный интеллектуал и обаятельный мошенник, - новый в литературе и неотразимый образ главного героя романа "Белая голубка Кордовы".
Трагическая и авантюрная судьба Захара Кордовина выстраивает сюжет его жизни в стиле захватывающего триллера. События следуют одно за другим, буквально не давая вздохнуть ни герою, ни читателям. Винница и Питер, Иерусалим и Рим, Толедо, Кордова и Ватикан изображены автором с завораживающей точностью деталей и поистине звенящей красотой.
Новый, седьмой, роман Дины Рубиной открывает особый этап в ее творчестве.
Dina Rubina schrijft groots opgezette romans. Belaya golubka Kordovy (Het witte duifje van Cordoba) is zo’n groots opgezette roman. De hoofdpersoon, Zakhar Kordovin, ontwikkelt zich tot een meestervervalser van schilderijen. Kort samengevat beschrijft ze hoe Kordovin zijn eigen graf gaaft, door ervoor te kiezen niet zijn eigen schilderijen te schilderen, maar die van anderen na te maken. Op superieure wijze, dat wel.
Rubina beschrijft ook de geschiedenis van Kordovins familie, tot twee generaties terug. De ene helft komt uit Vinnitsa en leeft voor de oorlog het leven van arme joden in een provincieplaats. De andere helft komt uit de stad die nu Sint-Petersburg heet en leeft daar voor de oorlog in weelde, omdat Kordovins opa een NKVD-officier is. De vertelling beslaat zo ruwweg de hele twintigste eeuw.
De hoofdstukken waarin de familiegeschiedenis wordt verteld vind ik het mooist. Die hoofdstukken deden me denken aan Na solnechnoy storone ulicy, dat ik in 2010 las. Ze gebruikt daarbij dezelfde beeldende taal, zodat je de personages, de huisjes, de omgeving, de uitgehongerde stad Leningrad voor je ziet.
Je krijgt het gevoel als lezer dat de schrijfster deze bladzijden met een weemoedige glimlach op het gezicht, vol liefde voor die verdwenen wereld heeft geschreven. Er zijn hilarische scenes, zoals de manoeuvres die nodig zijn om de beerput van Zakhars oom leeg te halen. Het kost nogal wat gedoe voordat de wagen die dat moet doen op de juiste plek op de binnenplaats staat. Dat Zakhars tante daarbij haar welriekende bloemetjes moet opofferen, is zo’n interessant beeldend details: allen door die bloemetjes op te voeren roept Rubina de geur van zo’n wagen en de geopende beerput op.
Deze roman heeft mij verder als leek een klein beetje kennis laten maken met de kunstwereld: schilderen, restaureren, vervalsen en de verkoop van echte en vervalste werken. Toch had ik het wat moeilijk met deze hoofdpersoon, Zakhar Kordovin. Zijn oom, oom Syema Litvak, vind ik oneindig veel sympathieker, door de manier waarop hij stijfkoppig blijft houden van Zakhars 'wilde' moeder Riorita (Ritka) en van Zakhar zelf.
Belaya golubka Kordovy is een geslaagde roman, die ik zeker kan aanraden. Dat ik er een maand over gedaan hebben om de roman uit te lezen ligt niet aan de kwaliteiten van de roman, maar meer aan mijn tijdgebrek.
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина | Синдикат
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
Posts tonen met het label Dina Rubina. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Dina Rubina. Alle posts tonen
dinsdag 6 maart 2012
vrijdag 1 oktober 2010
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина - На солнечной стороне улицы. Москва, Эксмо, 2006, 432 страницы.
(Dina Rubina - Na solnechnoy storone ulicy. Moskva, Eksmo, 2006, 432 bladzijden)
Новый роман Дины Рубиной - новость во всех смыслах этого слова: неожиданный виртуозный кульбит «под куполом литературы», абсолютное преображение стиля писателя, его привычной интонации и круга тем.
Причудливый судьбы героев романа, в «высоковольтном» сюжете переплелись любовь и преступления, талант и страсть, способная уничтожить личность или вознести к вершинам творчества.
Откройте этот роман - и вас не отпустит поистине вавилонское столпотворение типов: городские безумцы и алкаши, русские дворяне, ссыльные и отбывшие срок зэки, «белые колонизаторы» и «охотники за гашишем»...
Normaal gesproken spelen de romans van Rubina zich af in twee steden: Moskou en Jeruzalem. In deze roman heeft zij ervoor gekozen een andere stad, Tasjkent, en de bewoners van die stad te beschrijven. Tasjkent is de stad waar Rubina zelf opgroeide. Het boek beslaat ruwweg de periode van de Tweede Wereldoorlog tot onze tijd.
De vorm die Rubina heeft gekozen, sprak me erg aan. Deze roman bevat uit twee verhaallijnen. De ene verhaallijn behandelt het verzonnen personage Vera, de dochter van twee criminelen, die opgroeit bij haar moeder Katya, die haar volledig verwaarloost en soms zo maar maandenlang 'verdwijnt'. Zij wordt in de praktijk opgevoed door 'oom Misja', een alcoholist die na het uitzitten van zijn straf in Tasjkent is gebleven. De andere verhaallijn gebruikt Rubina om haar eigen herinneringen aan Tasjkent en de herinneringen van personen uit haar jeugd aan die stad te beschrijven.
Rubina knoopt deze twee verhaallijnen als het ware aan elkaar, door het te doen voorkomen dat zij Vera zelf in haar jeugd en later in haar volwassen leven tegenkomt. Dat zorgt voor een bijzondere mix van fictie en non-fictie en geeft Rubina de mogelijkheid om op een andere manier dan via een alwetende verteller te oordelen over het karakter en leven van haar hoofdpersoon.
Naast Vera is er nóg een belangrijke hoofdpersoon in deze roman: de stad Tasjkent. Omdat de stad op 25 april 1966 getroffen werd door een zware aardbeving, beschrijft Rubina een grotendeels verdwenen wereld. Het Tasjkent van direct na de Tweede Wereldoorlog werd door een bonte mix mensen bevolkt: Oezbeken en andere Aziaten, Joden, Russen, criminelen, mensen die naar Oezbekistan verbannen of tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit het Europese Rusland naar Tasjkent geëvacueerd waren en mensen die na het uitzitten van hun straf zijn blijven hangen. Daarmee was de stad binnen de Sovjet-Unie bijzonder, vooral ook omdat er een tamelijk vrije atmosfeer in de stad heerste.
Na de aardbeving is de stad opnieuw opgebouwd, natuurlijk in Sovjetstijl. Het karakter van de stad veranderde daarmee voorgoed, al was het alleen al omdat er grote flats werden gebouwd en brede wegen en enorme pleinen werden aangelegd. Na solnechnoy storone ulicy kun je daarom zien als een poging die verdwenen stad opnieuw op te bouwen, op papier. Dat doet Rubina op zo’n manier dat je zelf het gevoel krijgt dat je in de verzengende hitte of bittere kou door de smalle straatjes en over binnenplaatsen zwerft. Een heel indrukwekkend boek!
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | Синдикат
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
(Dina Rubina - Na solnechnoy storone ulicy. Moskva, Eksmo, 2006, 432 bladzijden)
Новый роман Дины Рубиной - новость во всех смыслах этого слова: неожиданный виртуозный кульбит «под куполом литературы», абсолютное преображение стиля писателя, его привычной интонации и круга тем.
Причудливый судьбы героев романа, в «высоковольтном» сюжете переплелись любовь и преступления, талант и страсть, способная уничтожить личность или вознести к вершинам творчества.
Откройте этот роман - и вас не отпустит поистине вавилонское столпотворение типов: городские безумцы и алкаши, русские дворяне, ссыльные и отбывшие срок зэки, «белые колонизаторы» и «охотники за гашишем»...
Normaal gesproken spelen de romans van Rubina zich af in twee steden: Moskou en Jeruzalem. In deze roman heeft zij ervoor gekozen een andere stad, Tasjkent, en de bewoners van die stad te beschrijven. Tasjkent is de stad waar Rubina zelf opgroeide. Het boek beslaat ruwweg de periode van de Tweede Wereldoorlog tot onze tijd.
De vorm die Rubina heeft gekozen, sprak me erg aan. Deze roman bevat uit twee verhaallijnen. De ene verhaallijn behandelt het verzonnen personage Vera, de dochter van twee criminelen, die opgroeit bij haar moeder Katya, die haar volledig verwaarloost en soms zo maar maandenlang 'verdwijnt'. Zij wordt in de praktijk opgevoed door 'oom Misja', een alcoholist die na het uitzitten van zijn straf in Tasjkent is gebleven. De andere verhaallijn gebruikt Rubina om haar eigen herinneringen aan Tasjkent en de herinneringen van personen uit haar jeugd aan die stad te beschrijven.
Rubina knoopt deze twee verhaallijnen als het ware aan elkaar, door het te doen voorkomen dat zij Vera zelf in haar jeugd en later in haar volwassen leven tegenkomt. Dat zorgt voor een bijzondere mix van fictie en non-fictie en geeft Rubina de mogelijkheid om op een andere manier dan via een alwetende verteller te oordelen over het karakter en leven van haar hoofdpersoon.
Naast Vera is er nóg een belangrijke hoofdpersoon in deze roman: de stad Tasjkent. Omdat de stad op 25 april 1966 getroffen werd door een zware aardbeving, beschrijft Rubina een grotendeels verdwenen wereld. Het Tasjkent van direct na de Tweede Wereldoorlog werd door een bonte mix mensen bevolkt: Oezbeken en andere Aziaten, Joden, Russen, criminelen, mensen die naar Oezbekistan verbannen of tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit het Europese Rusland naar Tasjkent geëvacueerd waren en mensen die na het uitzitten van hun straf zijn blijven hangen. Daarmee was de stad binnen de Sovjet-Unie bijzonder, vooral ook omdat er een tamelijk vrije atmosfeer in de stad heerste.
Na de aardbeving is de stad opnieuw opgebouwd, natuurlijk in Sovjetstijl. Het karakter van de stad veranderde daarmee voorgoed, al was het alleen al omdat er grote flats werden gebouwd en brede wegen en enorme pleinen werden aangelegd. Na solnechnoy storone ulicy kun je daarom zien als een poging die verdwenen stad opnieuw op te bouwen, op papier. Dat doet Rubina op zo’n manier dat je zelf het gevoel krijgt dat je in de verzengende hitte of bittere kou door de smalle straatjes en over binnenplaatsen zwerft. Een heel indrukwekkend boek!
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | Синдикат
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
zondag 11 oktober 2009
Дина Рубина | Синдикат
Дина Рубина - Синдикат. Москва, Эксмо, 2008, 539 страниц.
(Dina Rubina - Sindikat. Mosvka, Eksmo, 2008, 539 bladzijden)
Безумная карусель современной жизни огромного мегаполиса; постусторонняя организация, цель деятельности которой - выращивание фантомных "проектов" вроде неутомимого поиска затерянных в веках израильских колен; хоровод прохиндеев, идиотов, романтиков, торгашей и пророков... Страны и города, любовь и смерть, жизнь прошлая и безогляндый бег в будущее...
В фокусе этой трагически смешной и уморительной грустной книги - изумленный взгляд одинокого человека на сегодняшний мир.
Дина Рубина
De ondertitel van deze roman, роман-комикс (roman-komiks) betekent letterlijk 'roman-stripboek'. Daarmee geeft Rubina zelf aan hoe zij het genre van dit boek ziet. Het behoort volgens haar zowel tot de 'hoge' (de roman) als de 'lage' (het stripboek) literatuur.
In overdrachtelijke zin word je met dit boek een strip in woorden voorgeschoteld in de vorm van een roman. Ieder hoofdstuk bestaat uit een aantal korte stukjes, alsof je verschillende series tekeningen bekijkt in een stripboek, waarbij iedere alinea voor één tekening staat. Rubina zorgt voor samenhang door een aantal regelmatig terugkerende elementen: eigen dagboekfragmenten, de mopjes die een van de personages steevast vertelt als het gesprek te ingewikkeld wordt, uitgeschreven teksten van telefoontjes die de Israëlische organisatie waarvoor Rubina werkt van verschillende Russen ontvangt.
Rubina behandelt in dit boek een periode van drie jaar waarin zij als vertegenwoordiger van de culturele tak van een Israëlische organisatie opnieuw in Rusland verbleef. Opnieuw, omdat Rubina eerder vanuit Rusland naar Israël is geëmigreerd. Rubina beschouwt, inmiddels buitenstaander geworden, de veranderingen die de Russische samenleving heeft doorgemaakt in haar afwezigheid. Ook beschrijft ze de manier waarop de Israëlische vertegenwoordigers stand proberen te houden in het land waar zij verblijven en hoe de situatie zich in haar nieuwe vaderland ontwikkelt in haar afwezigheid.
De situaties die ze beschrijft eindigen nogal eens kolderiek. Vaak moest ik uitbundig lachen, maar regelmatig is er toch ook een wrange ondertoon. Dat laatste geldt als er gesproken wordt over antisemitisme in Rusland, maar ook als er over de vele bomaanslagen in Israël wordt gesproken, waarvan de schrijfster zelf ook slachtoffer wordt.
Met de eerste 150 bladzijden van deze roman had ik het moeilijk. Door het enorme aantal personages en alle korte stukjes had ik wat moeite om een rode draad te ontdekken, of om aan te voelen wat de bedoeling van dit boek was. Die eerste 150 bladzijden vielen samen met onze vakantie, een drukke week waarin we geprobeerd hebben zoveel mogelijk te bekijken. Wellicht verklaart dat waarom het lezen zo moeizaam ging.
Toen we eenmaal op weg naar huis waren en ik me een stuk minder druk maakte, greep het boek me wel. Alsof ik open moest staan voor het bijzondere genre dat Rubina heeft gekozen en alsof ik me eerst moest realiseren hoe bijzonder het is dat Rubina van oorsprong uit Rusland komt en zij dus als het ware weer even 'thuis' is, ook als is dat huis totaal verbouwd.
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
(Dina Rubina - Sindikat. Mosvka, Eksmo, 2008, 539 bladzijden)
Безумная карусель современной жизни огромного мегаполиса; постусторонняя организация, цель деятельности которой - выращивание фантомных "проектов" вроде неутомимого поиска затерянных в веках израильских колен; хоровод прохиндеев, идиотов, романтиков, торгашей и пророков... Страны и города, любовь и смерть, жизнь прошлая и безогляндый бег в будущее...
В фокусе этой трагически смешной и уморительной грустной книги - изумленный взгляд одинокого человека на сегодняшний мир.
Дина Рубина
De ondertitel van deze roman, роман-комикс (roman-komiks) betekent letterlijk 'roman-stripboek'. Daarmee geeft Rubina zelf aan hoe zij het genre van dit boek ziet. Het behoort volgens haar zowel tot de 'hoge' (de roman) als de 'lage' (het stripboek) literatuur.
In overdrachtelijke zin word je met dit boek een strip in woorden voorgeschoteld in de vorm van een roman. Ieder hoofdstuk bestaat uit een aantal korte stukjes, alsof je verschillende series tekeningen bekijkt in een stripboek, waarbij iedere alinea voor één tekening staat. Rubina zorgt voor samenhang door een aantal regelmatig terugkerende elementen: eigen dagboekfragmenten, de mopjes die een van de personages steevast vertelt als het gesprek te ingewikkeld wordt, uitgeschreven teksten van telefoontjes die de Israëlische organisatie waarvoor Rubina werkt van verschillende Russen ontvangt.
Rubina behandelt in dit boek een periode van drie jaar waarin zij als vertegenwoordiger van de culturele tak van een Israëlische organisatie opnieuw in Rusland verbleef. Opnieuw, omdat Rubina eerder vanuit Rusland naar Israël is geëmigreerd. Rubina beschouwt, inmiddels buitenstaander geworden, de veranderingen die de Russische samenleving heeft doorgemaakt in haar afwezigheid. Ook beschrijft ze de manier waarop de Israëlische vertegenwoordigers stand proberen te houden in het land waar zij verblijven en hoe de situatie zich in haar nieuwe vaderland ontwikkelt in haar afwezigheid.
De situaties die ze beschrijft eindigen nogal eens kolderiek. Vaak moest ik uitbundig lachen, maar regelmatig is er toch ook een wrange ondertoon. Dat laatste geldt als er gesproken wordt over antisemitisme in Rusland, maar ook als er over de vele bomaanslagen in Israël wordt gesproken, waarvan de schrijfster zelf ook slachtoffer wordt.
Met de eerste 150 bladzijden van deze roman had ik het moeilijk. Door het enorme aantal personages en alle korte stukjes had ik wat moeite om een rode draad te ontdekken, of om aan te voelen wat de bedoeling van dit boek was. Die eerste 150 bladzijden vielen samen met onze vakantie, een drukke week waarin we geprobeerd hebben zoveel mogelijk te bekijken. Wellicht verklaart dat waarom het lezen zo moeizaam ging.
Toen we eenmaal op weg naar huis waren en ik me een stuk minder druk maakte, greep het boek me wel. Alsof ik open moest staan voor het bijzondere genre dat Rubina heeft gekozen en alsof ik me eerst moest realiseren hoe bijzonder het is dat Rubina van oorsprong uit Rusland komt en zij dus als het ware weer even 'thuis' is, ook als is dat huis totaal verbouwd.
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
zaterdag 22 november 2008
Дина Рубина | Почерк Леонардо
Дина Рубина – Почерк Леонардо. Москва, Эксмо, 2008. 464 страницы.
(Dina Rubina - Pocherk Leonardo. Moskva, Eksmo, 2008. 464 pagina’s.)
«...Он уверял, что она – ангел. Смешно, конечно? Не в том смысле, что типа как с неба ангел, а, мол, природа ее родственна неким существам, которые в народном сознании фигурируют как ангелы-архангелы всякие... ну и прочая небесная братия. Что люди в них верят, потому что время от времени такие существа действительно появляются на земли среди людей...»
Она пишет зеркальным почерком, от которого у непосвященных кружится голова. У нее блестящие способности к математике и физике, она гениальная циркачка, невероятный каскадер, она знает о зеркалах все, что можно о них знать. Она умеет видеть прошлое и прозреват будущее. Киев, Москва, Франкфурт, Индианаполис, Монреаль – она летит по жизни, неприкаянная и несвободная, видит больше, чем обычный человек способен вообразить, – и ненавидит за это себя и того, кто наделил ее такой способностью.
Новый мистический роман Дины Рубиной «Почерк Леонардо» - история человека, который не хотел быть демиургом. История женщины, которая с великолепной брезгливостью отвергает дар небес.
Deze roman van Dina Rubina heeft evenveel indruk op mij gemaakt als Ulickaya's Даниэль Штайн, переводчик (Daniel Shtayn, perevodchik) dat vorig jaar heeft gedaan. Ook dit een groots opgezette, internationaal georiënteerde roman van een Joods-Russische schrijfster, alhoewel in deze roman het dagelijkse leven meer met sprookjesachtige elementen wordt vermengd. Bij beide romans bekroop me het gevoel dat ze over een tijdje wel eens tot de beste boeken die in de eerste jaren van deze eeuw in Rusland verschenen zouden kunnen behoren.
Rubina heeft niet alleen een ingenieuze verhaallijn bedacht, waar je beetje bij beetje vanuit het perspectief van de verschillende personages mee kennismaakt. Slechts zo nu en dan wordt het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, Anna, verteld.
Rubina gebruikt een mooie literaire constructie: het hele boek door heb je de indruk dat je een detectiveachtige roman leest, omdat in elk hoofdstuk een bepaald personage aan het woord komt en zijn of haar visie geeft over of een periode beschrijft uit het leven van de hoofdpersoon. Een aantal van deze personages spreekt met een medewerker van Interpol, die een eerder al het onderzoek naar de verdwijning van Anna heeft geleid en die dat onderzoek weer wil oppakken. Dat het toch iets anders in elkaar zit dan je denkt, blijkt pas op de allerlaatste bladzijden van het boek.
Van Rubina heb ik eerder al een aantal boeken gelezen, waarin zij niet alleen het leven van Joden in Rusland beschrijft, maar ook het leven van Joden die vanuit Rusland naar Israël emigreren. Haar boeken kunnen zeker helpen bij het maken van een voorstelling van het leven van deze inmiddels niet meer zo'n kleinde minderheid in Israël.
Van deze roman heb ik geen vertaling kunnen vinden. Het boek Вот идет Мессия! is in het Engels vertaald, onder de titel Here Comes The Messiah!.
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина | Синдикат
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
(Dina Rubina - Pocherk Leonardo. Moskva, Eksmo, 2008. 464 pagina’s.)
«...Он уверял, что она – ангел. Смешно, конечно? Не в том смысле, что типа как с неба ангел, а, мол, природа ее родственна неким существам, которые в народном сознании фигурируют как ангелы-архангелы всякие... ну и прочая небесная братия. Что люди в них верят, потому что время от времени такие существа действительно появляются на земли среди людей...»
Она пишет зеркальным почерком, от которого у непосвященных кружится голова. У нее блестящие способности к математике и физике, она гениальная циркачка, невероятный каскадер, она знает о зеркалах все, что можно о них знать. Она умеет видеть прошлое и прозреват будущее. Киев, Москва, Франкфурт, Индианаполис, Монреаль – она летит по жизни, неприкаянная и несвободная, видит больше, чем обычный человек способен вообразить, – и ненавидит за это себя и того, кто наделил ее такой способностью.
Новый мистический роман Дины Рубиной «Почерк Леонардо» - история человека, который не хотел быть демиургом. История женщины, которая с великолепной брезгливостью отвергает дар небес.
Deze roman van Dina Rubina heeft evenveel indruk op mij gemaakt als Ulickaya's Даниэль Штайн, переводчик (Daniel Shtayn, perevodchik) dat vorig jaar heeft gedaan. Ook dit een groots opgezette, internationaal georiënteerde roman van een Joods-Russische schrijfster, alhoewel in deze roman het dagelijkse leven meer met sprookjesachtige elementen wordt vermengd. Bij beide romans bekroop me het gevoel dat ze over een tijdje wel eens tot de beste boeken die in de eerste jaren van deze eeuw in Rusland verschenen zouden kunnen behoren.
Rubina heeft niet alleen een ingenieuze verhaallijn bedacht, waar je beetje bij beetje vanuit het perspectief van de verschillende personages mee kennismaakt. Slechts zo nu en dan wordt het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, Anna, verteld.
Rubina gebruikt een mooie literaire constructie: het hele boek door heb je de indruk dat je een detectiveachtige roman leest, omdat in elk hoofdstuk een bepaald personage aan het woord komt en zijn of haar visie geeft over of een periode beschrijft uit het leven van de hoofdpersoon. Een aantal van deze personages spreekt met een medewerker van Interpol, die een eerder al het onderzoek naar de verdwijning van Anna heeft geleid en die dat onderzoek weer wil oppakken. Dat het toch iets anders in elkaar zit dan je denkt, blijkt pas op de allerlaatste bladzijden van het boek.
Van Rubina heb ik eerder al een aantal boeken gelezen, waarin zij niet alleen het leven van Joden in Rusland beschrijft, maar ook het leven van Joden die vanuit Rusland naar Israël emigreren. Haar boeken kunnen zeker helpen bij het maken van een voorstelling van het leven van deze inmiddels niet meer zo'n kleinde minderheid in Israël.
Van deze roman heb ik geen vertaling kunnen vinden. Het boek Вот идет Мессия! is in het Engels vertaald, onder de titel Here Comes The Messiah!.
Дина Рубина | Белая голубка Кордовы
Дина Рубина | На солнечной стороне улицы
Дина Рубина | Синдикат
Dina Rubina (Russisch)
Dina Rubina op Wikipedia (Engels)
flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)
