Илья Бояшов - Танкист, или "Белый тигр". Санкт-Петербург/Москва, Лимбус Пресс, 2008, 224 страницы
(Ilya Boyashov - Tankist, ili "Bely tigr". Sankt-Peterburg/Moskva, Limbus Press, 2008, 224 pagina's)
Вторая мировая война. Потери в танковых дивизиях с обеих сторон исчисляются тысячами подбитых машин и десятками тысяч погибших солдат. Однако у "Белого тигра", немецкого танка, порожденного самим адом, и Ваньки Смерти, чудом выжившего русского танкиста с уникальным даром, своя битва. Свое сражение. Свой поединок.
Новый роман лауреата премии "Национальный бестселлер" - ничуть не менее завораживающее и интригующее чтение, чем знаменитый "Путь Мури".
Kort samengevat is dit een roman die geen roman is, maar een moderne parabel over de tegenstelling tussen goed en kwaad. Dit boek is gesitueerd in een oorlog, de Tweede Wereldoorlog. Een tankbestuurder overleeft tegen alle verwachtingen in ernstige brandwonden, maar hij is zijn herinneringen aan zijn vroegere leven wel kwijt. Eenmaal genezen, maar letterlijk voor het leven getekend, keert Ivan (Vanka) terug naar het front, als tankbestuurder. Daar wordt hij, door zijn verminkte gezicht, niet met open armen ontvangen.
Vechtend aan het front komt hij in aanraking met 'de Witte Tijger', een Duitse tank die volgens de overlevering overal aan het Duits-Russische front opduikt, vervolgens dood en verderf zaait en even onverwacht weer in het niets verdwijnt. Vanka was al geobsedeerd door tanks, die hij menselijke gevoelens toekent, die, zo is zijn overtuiging, door een eigen God bestuurd worden en die in een eigen hemel terechtkomen. De resterende jaren van de Tweede Wereldoorlog lopen voor Vanka uit op een permanente jacht op deze 'Witte Tijger', die hoe dan ook vernietigd moet worden.
Boyashov verwijst zelf naar Cervantes' Don Quichot. Met Don Quichot heeft Vanka gemeen dat ook hij zijn gezonde verstand verloren is. Hij herinnert zich niet alleen meer wie hij was voor zijn ongeluk, maar hij is niet meer in staat tot normaal menselijk contact. De plaats van mensen is ingenomen door tanks, en hij jaagt als een dolleman op 'de Witte Tijger' om deze te vernietigen. Deze strijd doet denken aan Don Quichots strijd tegen de windmolens.
Het moge duidelijk zijn dat het nogal wat is, dat wat Boyashov beschrijft. Er sneuvelen niet alleen veel soldaten, maar de met zo veel moeite geproduceerde tanks overleven in de regel geen hele veldslag. Boyashov schrikt er evenmin voor terug om het alcoholgebruik van de soldaten, de roofpartijen en de verkrachtingen op Pools en Duits grondgebied te beschrijven. Boyashov beschrijft het binnenste van de tanks zo, dat je het gevoel krijgt dat je zelf met de bemanning in een tank gevangen zit, onzeker over de vraag of je op tijd kunt vluchten als de tank geraakt wordt.
Boyashov schrijft zonder de in Russische romans over de Tweede Wereldoorlog zo gebruikelijke heroïek. Daardoor dwingt de schrijver je na te denken over deze specifieke oorlog en het idee van oorlog in het algemeen. Tegelijkertijd is dit boek door de bijzondere personages die Boyashov beschrijft humoristisch, en soms zelfs lichtvoetig. Een bijzonder boek.
Илья Бояшов | Кто не знает братца Кролика!
Илья Бояшов | Конунг
Илья Бояшов | Путь Мури
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn vertaling:
BeantwoordenVerwijderenDe Tweede Wereldoorlog. De verliezen in de tankdivisies lopen aan beide kanten in de duizenden verwoeste voertuigen en tienduizenden gesneuvelde soldaten. Echter, "de Witte Tijger", een Duitse tank die in de hel zelf geboren is, en Vanka Smert' (Vanka de Dood), een door een wonder in leven gebleven Russische tankbestuurder, die beschikt over een unieke gave, voeren hun eigen gevecht. Hun eigen veldslag. Hun eigen duel.
De nieuwe roman van de winnaar van de prijs "Nacionalny bestseller" is niet minder betoverend en intrigerend dan zijn beroemde "Put' Muri".