Tim Krabbé | Een tafel vol vlinders

Tim Krabbé – Een tafel vol vlinders. Amsterdam, CPNB, 2009, 90 pagina’s.

En Bram was zijn zoon. Juist omdat hij het niet was – van je eigen zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.


Als ik me niet vergis heb ik bijna twintig jaar geleden voor het laatst een boek van Krabbé gelezen. Ik wist niet zo goed wat ik van dit boekje moest verwachten. Ik moet zeggen: ik heb er een fijne zondagavond mee doorgebracht.

Het verhaal valt uiteen in twee gedeeltes: het eerste gedeelte is geschreven vanuit het perspectief van Fred, de man die fungeert als de vader van Bram, en het tweede gedeelte vanuit het perspectief van Bram, de zoon. In het eerste gedeelte lees je hoe het met Bram afloopt, in het tweede gedeelte lees je waarom het met Bram zoals het met hem afloopt.

Beide gedeeltes zijn op hun eigen manier waardevol. In het eerste gedeelte vond ik vooral de manier waarop Fred het erkennen van wat er met Bram is gebeurd ontroerend, en herkenbaar. In het tweede gedeelte beschrijft Krabbé het overweldigende gevoel van een prille verliefdheid voor mijn gevoel ontzettend treffend.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik toch maar eens iets van Krabbé moet lenen in de bibliotheek.

Tim Krabbé

flickr