Coen Peppelenbos | Victorie

Coen Peppelenbos – Victorie. Amsterdam/Antwerpen, De Arbeiderspers, 2008.

Gevonden in een sloot. Vermoord.

Victor woont samen met zijn broer en twee tantes op een kasteeltje in Salland. Op een dag wordt hij gevonden, vermoord. Zijn vriendin Sarah is spoorloos verdwenen. Zijn vriend Stefan blijft alleen achter. Wat is er gebeurd aan het eind van het examenjaar waarin deze drie uitdagende jongeren op waren naar de grenzen van het bestaan?
Na Victors dood ruilt zijn broer Merijn zijn leventje als fotograaf in voor een actieve rol als leider van de politieke beweging Victorie. Zijn persoonlijke zoektocht tijdens de verwerking van de dood van zijn broer wordt in de krant gevolgd door de gefrustreerde moordenaar.
Victorie is een roman die aansluit bij de actualiteit van geweld, massahysterie, uit de grond gestampte politieke bewegingen en de grimmige wereld waarin jongeren moeten zien te overleven. Een aangrijpende roman, geschreven in een lichtvoetige stijl.


Het verhaal is aardig bedacht, de ontrafeling van wat er nu gebeurd is wordt op zich goed gedoseerd, Peppelenbos’ keuze voor het belichten van het verhaal vanuit drie verschillende perspectieven vind ik goed, maar nu ik het boek uit heb, blijf ik toch met het gevoel achter dat dit boek een gemiste kans is.

De tekst op de achterflap is pretentieus genoeg. Ik had het gevoel dat Peppelenbos te veel in dit boek heeft willen stoppen: een beschrijving van “de jeugd van tegenwoordig”, verschillende seksuele escapades, een duister verleden van een van de hoofdpersonen, maatschappijkritiek en een rode draad van een moord die opgelost moet worden, om het vervolgens niet voldoende uit te werken – met uitzondering van alle seksuele escapades. Sommige formuleringen, bijvoorbeeld “weggetjes die je uitnodigen je auto om een boom te vouwen”, doen aan als te gezochte pogingen om lollig te doen.

Het tweede gedeelte, dat Sarah heet maar geschreven is vanuit het perspectief van de moordenaar, vond ik het sterkste, juist omdat Peppelenbos daarin een poging doet in de geest van de moordenaar te kijken zonder zich in al te veel bijzaken te verliezen. Helaas sluit de rest van het boek niet aan bij dit gedeelte.

Coen Peppelenbos

flickr