Lauren Weisberger – The Devil wears Prada. New York, Anchor Books, 2006, 432 paginga’s. 2003 (1).
What would you do if your heaven-sent job turned out to be a living hell?
Een boek dus over een helse baan. Andrea Sachs, net afgestudeerd en absoluut niet geïnteresseerd in mode, wordt de persoonlijke assistente van Miranda Priestly, de hoofdredactrice van een modeblad. De baan is hels, omdat er onmenselijke en onmogelijke dingen geëist worden van Andrea. Ze werkt onmogelijk lange dagen en is de rest van de tijd ook permanent beschikbaar zodat ze geen tijd meer heeft voor een privéleven. Andrea doet haar werk volgens haar baas nooit snel en goed genoeg. Andrea krijgt dit dan ook de hele dag door te horen.
De beschrijving van Andrea’s worsteling met haar droombaan is geen hoogstaande literatuur, maar zeker onderhoudende chicklit. Het verhaal is vlot en met de nodige ironie geschreven. Omdat het vanuit de ik-persoon is geschreven, is het makkelijk om je te identificeren met de arme Andrea, die het als buitenstaander niet makkelijk heeft onder het schrikbewind van de modediva Miranda. Dat maakt Miranda tegelijkertijd ook steeds meer onuitstaanbaar.
Persoonlijk vind ik dat de beschrijving van de vele voorvallen tussen Andrea en Miranda wel wat korter had gekund. Het boek werpt wel een interessante vraag op: hoe ver kun en wil je gaan in het bereiken van een droom, of dat nu een professionele droom of een andere is. Dat Weisberger kiest voor een einde waarbij de hoofdpersoon na een climax “bij zinnen” komt en het verhaal alsnog goed afloopt, is voorspelbaar. Het verklaart denk ik wel – zonder dat ik de film gezien heb – waarom dit boek verfilmd is.
Dit is een aardig boek om in de tuin of op het strand te lezen, of als je een lange tijd in de trein of het vliegtuig moet doorbrengen, waarbij je zeker zult glimlachen.
Lauren Weisberger (Engels)
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten