Владимир Маканин - Один и одна. Москва, Эксмо, 2009, 352 страницы. 1987 (1).
(Vladimir Makanin - Odin i odna. Moskva, Eksmo, 2009, 352 pagina's. 1987 (1))
Лауреат премии "Большая книга - 2008" Владимир Маканин в романе "Один и одна" покусился на один из главных интеллигентских мифов наших дней - миф о шестидесятниках. У героев романа типичная для того знаменитого поколения биография: университет, яростные споры о "главном", походы и песни у костра, театр "Современник" и стихи Евтушенко.
Современному читателю будет интересно взглянуть на вечные проблемы поиска смысла дружбы, любви и искусства глазами поколения шестидесятых - стиляг и последних романтиков XX века.
Deze roman verscheen voor het eerst in 1987, toen de Sovjet-Unie nog bestond. Makanin had toen al meerdere romans en korte verhalen geschreven. Een aantal romans die na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie zijn geschreven heeft echter zoveel aandacht getrokken, zowel in Rusland als in het buitenland, dat ook zijn oudere werk in Rusland de laatste jaren opnieuw wordt uitgegeven. Deze roman vond ik in de boekenkast van mijn schoonmoeder.
Makanin roert een bekend thema aan: de eenzaamheid van de mens. Het aantal hoofdpersonages is deze keer echter beperkt. In deze roman draait het verhaal om drie mensen, om een ik-persoon, de schrijver zelf, die bevriend is met twee al wat oudere, alleenstaande mensen, een man en een vrouw. Deze man en vrouw zijn wat de Russen шестидесятники (zestigers) noemen. Tijdens hun studententijd raakten ze bevlogen door allerlei mooie idealen over kunst, het leven en de maatschappij. In hun latere leven blijkt er van die idealen weinig terecht te komen (denk aan de verslechterende economische situatie in de Sovjet-Unie en het in de kop drukken van iedere vorm van protest tegen de autoriteiten), maar de beide zestigers houden hoe dan ook vast aan hun idealen.
Ik las deze roman vlak na Makanins Ispug. Ook die roman gaat over de eenzaamheid van de mens. Bij Ispug gaat het om eenzaamheid te midden van velen, die wel contact aangaan met de hoofdpersoon. Hier gaat het om eenzaamheid te midden van een inmiddels vijandige, onherkenbare wereld, waarin werkelijk contact met de hoofdpersoon eigenlijk onmogelijk is geworden omdat iedereen er andere opvatting op nahoudt. De ik-persoon en zijn vrouw proberen de man en vrouw wel aan elkaar te koppelen. Die poging staat garant voor prachtig proza, waar je het ongemak zelf meevoelt.
Op zich is deze roman een mooi monument voor de inmiddels grotendeels verdwenen generatie zestigers. Tegelijkertijd vond ik het bijzonder vervelend om al lezend te merken dat Makanin allerlei gebeurtenissen als het ware herschrijft. Daarmee haalt hij die gebeurtenissen, beschreven op tientallen bladzijden, met één zinnetje weer onderuit. Dat liet mij na lezing van de hele roman met een groot vraagteken - wat is de bedoeling hiervan? - achter.
Владимир Маканин | Испуг
Владимир Маканин | Андерграунд, или герой нашего времени
Vladimir Makanin op Wikipedia
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn vertaling van de Russische flaptekst:
BeantwoordenVerwijderenDe winnaar van de prijs Bol'shaya kniga 2008 Vladimir Makanin heeft zich in de roman Odin en odna vastgebeten in één van de belangrijkste mythes van onze tijd over de intellegentia – de mythe over de zestigers. De helden van deze roman hebben een levensloop die typerend is voor die beroemde generatie: de universiteit, vurige discussies over "wat het belangrijkst is", uitjes in de natuur en liederen bij het kampvuur, het theate Sovremennik en de gedichten van Jevtusjenko.
De moderne lezer zal het interessant vinden een blik te werpen op de eeuwige problemen van het zoeken naar de zin van vriendschap, liefde en kunst door de ogen van de generatie zestigers – hipsters en de laatste romantici van de twintigste eeuw.