Adriaan van Dis | De Wandelaar

Adriaan van Dis, De wandelaar. Amsterdam/Antwerpen, Augustus, februari 2007 (3). Januari 2007 (1)

Een man krijgt bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man: hij wil helpen, goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit.


Ik heb lange tijd niet de behoefte gevoeld om een boek van Van Dis te lezen. Wat er op de binnenflap van dit boek stond vond ik zo fascinerend, dat ik het boek gekocht heb en bijna in één ruk uit heb gelezen.

Ik ken Parijs helemaal niet, maar al lezende kreeg ik het gevoel dat ik de stad toch een beetje begon te kennen, ook al noemt Van Dis geen enkele straat of kerk bij naam. Ook betrapte ik mezelf erop, dat ik het beeld van Van Dis als keurige, grijze man in een net pak op het beeld van de hoofdpersoon plakte, alsof ik aan de hand van Van Dis met het hondje door Parijs wandelde.

Ik vond het een ontroerend boek. Het gegeven dat het zorgen voor de hond maakt dat de hoofdpersoon zijn gesloten harnas opent en met andere ogen naar de wereld kijkt, dat de hoofdpersoon iets voor die wereld wil doen, is iets dat je aan het denken zet. Juist in deze gehaaste tijd, waarin mensen geen tijd meer hebben of willen vrijmaken om iets belangeloos voor een ander te doen, confronteert dit boek je met de vraag wat jij als lezer eigenlijk voor een ander over hebt!

Wat mij betreft moet iedereen dit boek lezen.

Adriaan van Dis op Wikipedia

Adriaan van Dis | Stadsliefde
Adriaan van Dis | Tikkop
Adriaan van Dis | De reisromans

flickr