Ирина Муравьёва | День ангела

Ирина Муравьёва - День ангела. Москва, Эксмо, 2010, 352 стр.
(Irina Muraveva - Den' angela. Moskva, Eksmo, 2010, 352 str.)

Семья русских эмигрантов. Три поколения. Разные характеры и судьбы - и одинаковое мужество идти навстречу своей любви, даже если это любовь-гpex, любовь-голод, любовь-наркотик. Любовь, которая перемежается с реальным голодом, настоящими наркотиками, ужасом войн и революций. Но герои романа готовы отвечать за собственный выбор. Они напряженно размышляют о том, оставляет ли Бог человека, оказавшегося на самом краю, и что же делать с жаждой по-своему запретному и беспредельному "я". Они способны видеть ангела, который тоже смотрит на них - и на границе между жизнью и смертью, и из-под купола храма, и глазами близких людей.


In Den' angela beschrijft Muraveva drie generaties Russische emigranten. De eerste generatie is na de Russische revolutie in Frankrijk terechtgekomen. Eén van de zusjes van dit gezin keert met haar Engelse echtgenoot, een diplomaat, in de jaren 1930 terug naar de Sovjet-Unie, waar ze voor een aantal jaren zal verblijven. Haar zus blijft achter in Frankrijk, waar zij ook een gezin sticht. De tweede generatie is gesitueerd in de jaren 1950, en de derde in 'onze tijd'.

Muraveva behandelt in deze roman twee zaken: in de eerste plaats de liefdesverhalen van de hoofdpersonages uit die drie verschillende generaties. Dat schetst zij tegen de historische achtergrond van de tijd waarin de verhaallijn is gesitueerd. In de jaren 1930 overheerst de situatie in de Sovjet-Unie, de kunstmatige honger in Oekraïne en de angst voor vervolging in de hoofdstad Moskou, ook onder buitenlanders. De feiten zijn op zich bekend, maar zo in een fictieve vorm gepresenteerd, vergezeld van de emoties die daarbij horen, word je nogmaals gedwongen daar eens goed over na te denken. In de jaren 1950 en het heden is die historische achtergrond minder overheersend.

Op zich zijn de verhaallijnen en achtergronden van die verhaallijnen die de schrijfster heeft gekozen interessant genoeg. Zeker de passages waarin het leven in de Sovjet-Unie in de jaren 1930 werd beschreven vond ik erg boeiend, vooral omdat Muraveva zowel de slachtoffers van de honger in Oekraïne als de buitenlanders die ervoor kiezen er wel of niet eerlijk over te berichten aan het woord laat. Het Russisch van Muraveva leest verder ook prettig. Dat ze de gebeurtenissen grotendeels presenteert in brieven en dagboekaantekeningen geeft je als lezer verder de indruk dat je ongemerkt over de schouders van de personages meekijkt.

Toch heb ik de hele roman het gevoel gehad dat het het net niet was. Ik denk dat dat komt door de derde verhaallijn, die in het heden speelt. De hoofdpersoon van deze verhaallijn kon mij maar matig boeien. Ik vond hem ongeloofwaardig, met zijn erfenis, die uit de lucht komt vallen, en zijn onaardse liefde voor een vrouw die zwanger is van een ander. Ook wordt in zijn hoofdstukken nog een vierde kort verhaallijn geïntroduceerd over een tweeling, die voor mij beter achterwege had kunnen blijven. Het boek sluit af met de verhaallijn van deze derde generatie, en nog wel met een belofte van een héél happy end. Het liet mij, helaas, achter met een licht teleurgesteld gevoel over deze roman.

Irina Muraveva op Wikipedia (Russisch)

flickr