Martin Kochanski - The Snow Cow Ghost Stories for Skiers. London, Universalis Publishing, 2009 (1), 191 pagina's.
That chill running down your spine - is it just the melting snow?
The thirteen stories in The Snow Cow tell of love and death, terror and joy, mixing ancient myths with modern legends. They are stories to be shared in the firelight after a long day's skiing.
The skier who leaves tracks on inaccessible mountain faces - is he dead or alive?
Your chalet girl - could she be a mass murderer?
A woman on her wedding night, a promise made to the devil - how can she escape?
Experience impossible love in Not This Time. Ski with a ghost in The Long Man. Discover a new twist to an old legend in The Passport of Dorian Gray. And be haunted by the terrifying tale of The Snow Cow herself!
After you have read this book, skiing will never be the same again!
Ik heb nog nooit geskied en ik lees liever geen spook- of horrorverhalen. Toch heb ik deze bundel korte verhalen met plezier gelezen. Ik vind deze bundel geen meesterwerk, maar de verhalen lezen makkelijk, ook als Engels niet je moedertaal is, en zijn over het algemeen interessant.
Alle dertien verhalen spelen zich af in de winter af in Zwitserland en Oostenrijk. Er wordt dus volop geskied in de sneeuw. Heb je als lezer nog nooit geskied, maar heb je wel eens op natuurijs geschaatst, dan kun je je toch verplaatsen in het gevoel van snelheid en kou dat de schrijver oproept. Interessant is ook de aandacht voor de verschillende soorten sneeuw. Daar ben je als inwoner van een land waar weinig sneeuw valt niet van op de hoogte.
Met het genre, spookverhalen, had ik het wat moeilijker. Vaak vind ik het moeilijk om beschrijvingen van geesten of andere bovennatuurlijke zaken serieus te nemen. Het bijzondere van sommige van deze verhalen is, dat het bovennatuurlijke op een heel lichtvoetige manier wordt geïntroduceerd. Daardoor worden sceptici zoals ik niet afgeschrikt. Helaas vond ik niet ieder verhaal even goed. Voor mij springen The Snow Cow, Not This Time, They en All Soul's Day er echt uit, doordat de balans tussen het bovennatuurlijke en het 'gewone leven' en een humoristische toon juist is in deze verhalen.
The Passport of Dorian Gray, een variatie op Oscar Wilde's A Picture of Dorian Gray, had wat mij betreft uit de bundel weg mogen worden gelaten. Dat voegt door het weliswaar afwijkende, maar voorspelbare einde niets toe.
The Snow Cow (Engels)
flickr
woensdag 30 december 2009
zondag 27 december 2009
Nicole Krauss | De geschiedenis van de liefde
Nicole Krauss - De geschiedenis van de liefde. Amsterdam, Flamingo Moderne Klassieken, 2009 (15), 289 pagina's.
Oorspronkelijke Engelse titel: The History of Love, vertaald door Rob van der Veer. 2005 (1, Nederlands), 2005 (1, Engels).
Leo Gursky tikt iedere avond tegen zijn radiator zodat zijn bovenbuurman weet dat hij nog leeft. Maar zijn leven was niet altijd zo eenzaam: zestig jaar geleden, in zijn Poolse geboortedorp, werd Leo verliefd. Hij schreef een boek, een liefdesverhaal, en dat manuscript duikt nu weer op, met verstrekkende gevolgen.
Niet ver vanwaar Leo woont, worstelt de veertienjarige Alma met het verlies van haar vader: Alma is vernoemd naar een personage in het boek De geschiedenis van de liefde, dat haar vader aan haar moeder gaf toen ze elkaar net hadden leren kennen. Nu is haar moeder gevraagd het boek te vertalen. Dit betekent voor Alma het begin van een avontuur om haar naamgenote te vinden en haar familie te redden.
Het gaat te ver om zelfs maar te proberen de inhoud van deze roman in een paar alinea’s weer te geven. Daarvoor moet je het boek maar zelf lezen! Wel wil ik kwijt dat ik heel aangenaam verrast was door deze ontroerende roman, waar ik nog nooit van gehoord had en die ik afgelopen zomer cadeau kreeg.
Tijdens het lezen moest ik regelmatig denken aan Jonathan Safran Foer’s Everything is Illuminated, omdat beide boeken het lot van Oost-Europese Joden vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog en hun nakomelingen in de Verenigde Staten beschrijven. Beide romans bevatten een zoektocht naar (familie)wortels.Bij Foers roman vindt die zoektoch in Oekraine plaats, in deze roman in New York zelf. Die associatie is misschien niet helemaal toevallig, want Krauss en Foer blijken getrouwd te zijn.
Deze roman heeft me, zoals ik zei, ontroerd. Niet alleen doordat de schrijfster een tragische liefde beschrijft, maar ook door de manier waarop zij het verdriet van het meisje Alma over de dood van haar vader beschrijft en het eenzame bestaan dat Leo Gursky leidt aan het einde van zijn leven in New York.
Het is geen roman die je 'even snel' leest. Perspectieven, tijd en plaats wisselen elkaar in rap tempo af. Maar, dat maakt het niet minder boeiend. Gewoon een kwestie van even je hoofd erbij houden. Probeer 't maar eens!
Nicole Krauss op Wikipedia
flickr
Oorspronkelijke Engelse titel: The History of Love, vertaald door Rob van der Veer. 2005 (1, Nederlands), 2005 (1, Engels).
Leo Gursky tikt iedere avond tegen zijn radiator zodat zijn bovenbuurman weet dat hij nog leeft. Maar zijn leven was niet altijd zo eenzaam: zestig jaar geleden, in zijn Poolse geboortedorp, werd Leo verliefd. Hij schreef een boek, een liefdesverhaal, en dat manuscript duikt nu weer op, met verstrekkende gevolgen.
Niet ver vanwaar Leo woont, worstelt de veertienjarige Alma met het verlies van haar vader: Alma is vernoemd naar een personage in het boek De geschiedenis van de liefde, dat haar vader aan haar moeder gaf toen ze elkaar net hadden leren kennen. Nu is haar moeder gevraagd het boek te vertalen. Dit betekent voor Alma het begin van een avontuur om haar naamgenote te vinden en haar familie te redden.
Het gaat te ver om zelfs maar te proberen de inhoud van deze roman in een paar alinea’s weer te geven. Daarvoor moet je het boek maar zelf lezen! Wel wil ik kwijt dat ik heel aangenaam verrast was door deze ontroerende roman, waar ik nog nooit van gehoord had en die ik afgelopen zomer cadeau kreeg.
Tijdens het lezen moest ik regelmatig denken aan Jonathan Safran Foer’s Everything is Illuminated, omdat beide boeken het lot van Oost-Europese Joden vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog en hun nakomelingen in de Verenigde Staten beschrijven. Beide romans bevatten een zoektocht naar (familie)wortels.Bij Foers roman vindt die zoektoch in Oekraine plaats, in deze roman in New York zelf. Die associatie is misschien niet helemaal toevallig, want Krauss en Foer blijken getrouwd te zijn.
Deze roman heeft me, zoals ik zei, ontroerd. Niet alleen doordat de schrijfster een tragische liefde beschrijft, maar ook door de manier waarop zij het verdriet van het meisje Alma over de dood van haar vader beschrijft en het eenzame bestaan dat Leo Gursky leidt aan het einde van zijn leven in New York.
Het is geen roman die je 'even snel' leest. Perspectieven, tijd en plaats wisselen elkaar in rap tempo af. Maar, dat maakt het niet minder boeiend. Gewoon een kwestie van even je hoofd erbij houden. Probeer 't maar eens!
Nicole Krauss op Wikipedia
flickr
woensdag 23 december 2009
Arnon Grunberg | Grunberg de wereld rond
Arnon Grunberg - Grunberg rond de wereld. Amsterdam, Nijgh & Van Dithmar, 2004, 352 pagina's.
'Gebeurt er dan niets vrolijks in je leven?' vraagt de moeder van Arnon Grunberg vertwijfeld naar aanleiding van zijn stukken in NRC Handelsblad. Het antwoord is: jawel.
In Grunberg rond de wereld bericht de permanente reiziger Grunberg met ongekende levenslust en niet-aflatende hoop op kruimels geluk over zijn zeven magere jaren.
Over forellenkwekerijen, financiële waanzin, terrorisme, elektrische tandenborstels, huidziektes, bedrog, zwembaden, God, de moeder, de zoon en de verloofde, maar het meest van alles: hoop.
Eerder dit jaar las ik Grunbergs Kamermeisjes & soldaten. Dat boek heeft een enorme indruk op me gemaakt, juist omdat Grunberg zich in de stukken in dit boek tamelijk bescheiden opstelt. Hij neemt waar, plaatst hier een en daar een ironiserende kanttekening, maar dat is het dan ook.
Toen ik in de bibliotheek het boek met de titel Grunberg rond de wereld zag staan, verwachtte ik een zelfde soort stukken. Vraag me niet waarom, want de tekst op de achterkant van het boek wijst toch echt in een heel andere richting. Deze stukken zijn weliswaar ook eerder in NRC Handelsblad verschenen, maar dat is dan ook de enige overeenkomst.
In deze stukken schrijft Grunberg vanuit het ik-perspectief over een persoon die ook Arnon Grunberg heet. Grunberg wil ons laten geloven dat hij over zijn eigen reizen, liefdesleven en kleine ongemakken van het leven schrijft.
Ik betrapte mezelf er de afgelopen vijftien dagen voortdurend op, dat ik mezelf ervan probeerde te overtuigen dat die naam en dat ik-perspectief absoluut niet hoefden te betekenen dat de mens Grunberg dezelfde is als het beeld dat van de schrijver Grunberg ontstaat in deze stukken. Want stiekem verdenk ik Grunberg ervan dat al deze stukken waarin hij narrig en afstandelijk de wereld over reist bedoeld zijn om de rond de schrijver Grunberg gecreëerde mythe zorgvuldig in stand te houden, terwijl de mens Grunberg het liefst samen met een geliefde kneuterig op de bank in de woonkamer naar een sitcom kijkt.
Valt er dan niets positiefs te zeggen over deze bundel? Ja, gelukkig wel. Grunbergs stukken over 11 september 2001 en over zijn bezoeken aan zijn zus, die in een joodse nederzetting in bezet Palestijns gebied woont, vond ik erg indrukwekkend. Maar die kwamen pas aan het einde van de bundel. Achteraf ben ik toch blij dat ik niet heb toegegeven aan mijn wens van het afgelopen weekend om het boek niet uit te lezen.
Arnon Grunberg | Karel heeft echt bestaan
Arnon Grunberg | Kamermeisjes & soldaten
Arnon Grunberg | Tirza
Arnon Grunberg (Engels)
Arnon Grunberg op Wikipedia (Engels)
flickr
'Gebeurt er dan niets vrolijks in je leven?' vraagt de moeder van Arnon Grunberg vertwijfeld naar aanleiding van zijn stukken in NRC Handelsblad. Het antwoord is: jawel.
In Grunberg rond de wereld bericht de permanente reiziger Grunberg met ongekende levenslust en niet-aflatende hoop op kruimels geluk over zijn zeven magere jaren.
Over forellenkwekerijen, financiële waanzin, terrorisme, elektrische tandenborstels, huidziektes, bedrog, zwembaden, God, de moeder, de zoon en de verloofde, maar het meest van alles: hoop.
Eerder dit jaar las ik Grunbergs Kamermeisjes & soldaten. Dat boek heeft een enorme indruk op me gemaakt, juist omdat Grunberg zich in de stukken in dit boek tamelijk bescheiden opstelt. Hij neemt waar, plaatst hier een en daar een ironiserende kanttekening, maar dat is het dan ook.
Toen ik in de bibliotheek het boek met de titel Grunberg rond de wereld zag staan, verwachtte ik een zelfde soort stukken. Vraag me niet waarom, want de tekst op de achterkant van het boek wijst toch echt in een heel andere richting. Deze stukken zijn weliswaar ook eerder in NRC Handelsblad verschenen, maar dat is dan ook de enige overeenkomst.
In deze stukken schrijft Grunberg vanuit het ik-perspectief over een persoon die ook Arnon Grunberg heet. Grunberg wil ons laten geloven dat hij over zijn eigen reizen, liefdesleven en kleine ongemakken van het leven schrijft.
Ik betrapte mezelf er de afgelopen vijftien dagen voortdurend op, dat ik mezelf ervan probeerde te overtuigen dat die naam en dat ik-perspectief absoluut niet hoefden te betekenen dat de mens Grunberg dezelfde is als het beeld dat van de schrijver Grunberg ontstaat in deze stukken. Want stiekem verdenk ik Grunberg ervan dat al deze stukken waarin hij narrig en afstandelijk de wereld over reist bedoeld zijn om de rond de schrijver Grunberg gecreëerde mythe zorgvuldig in stand te houden, terwijl de mens Grunberg het liefst samen met een geliefde kneuterig op de bank in de woonkamer naar een sitcom kijkt.
Valt er dan niets positiefs te zeggen over deze bundel? Ja, gelukkig wel. Grunbergs stukken over 11 september 2001 en over zijn bezoeken aan zijn zus, die in een joodse nederzetting in bezet Palestijns gebied woont, vond ik erg indrukwekkend. Maar die kwamen pas aan het einde van de bundel. Achteraf ben ik toch blij dat ik niet heb toegegeven aan mijn wens van het afgelopen weekend om het boek niet uit te lezen.
Arnon Grunberg | Karel heeft echt bestaan
Arnon Grunberg | Kamermeisjes & soldaten
Arnon Grunberg | Tirza
Arnon Grunberg (Engels)
Arnon Grunberg op Wikipedia (Engels)
flickr
maandag 7 december 2009
Wladimir Kaminer | Meine russischen Nachbarn
Wladimir Kaminer - Meine russischen Nachbarn Aufzeichnungen aus dem Treppenhaus. München, Goldmann Verlag, Augustus 2009 (1), 221 pagina's.
Ein Leben ohne Nachbarn ist vielleicht möglich, aber sinnlos. Wer würde sonst in der Wohnung nebenan Tennis spielen, morgens auf der Trompete üben und im Sommer auf dem Balkon grillen? Und wenn man wie Wladimir Kaminer mit einer Russen-WG unter einem Dach wohnt, wird jeder Tag zum Abenteuer. Die Phantasie von Andrej und Sergej, ihre Entschlossenheit, neue Wege zu beschreiten, sorgt immer wieder für Überraschungen. Ob Sergej liebevoll eine alte Ausgabe des Kapital signiert - "Viel Spaß beim Leisen, mein Mäuschen, dein Marx" -, um sie dann bei eBay als Rarität zu versteigern, oder ob Andrej ein paar Zeugen Jehovas kapert, weil er so gerne Besuch bekommt: Die beiden sorgen dafür, dass es nie langweilig wird - und dass man sich bald selbst eine Russen-WG im Haus wünscht.
Dann klappt's auch mit den Nachbarn...
Het is Kaminer weer gelukt om een bundel zeer leesbare, grappige korte verhalen bijeen te brengen. Deze keer behandelt hij de lotgevallen van twee Russische buurmannen, die in hetzelfde gebouw als de schrijver zijn komen wonen. Zij hebben een bijzondere kijk op hun nieuwe land en stad. Ook familieleden van de beide buren komen aan bod. Hilarisch is het verhaal Die Mutter (nicht von Gorki) waarin de wonderlijke zoektocht van Sergejs moeder naar een nieuwe geliefde wordt beschreven.
Ook Kaminers eigen ervaringen als Rus in Duitsland komen aan bod. Zo beschrijft hij bijvoorbeeld de worsteling die hij met de Duitse autoriteiten voert om na jaren stateloos te zijn geweest met zijn hele gezin Duitser te worden. Door zijn status van 'bekende schrijver' kan Kaminer zelf zonder problemen Duitser worden, maar zijn kinderen moeten als zij meerderjarig worden opnieuw aantonen dat zij daadwerkelijk geen andere nationaliteit hebben, ook al zijn zij in Duitsland geboren en hebben zij nooit in Rusland gewoond.
Iedereen die wel eens te maken heeft met Russen (en zeker degene die in één huis woont met een Rus of Russin) zou dit boek moeten lezen. Maar ook voor mensen die niet dagelijks in aanraking komen met een Rus is dit een vermakelijk boek.
Wladimir Kaminer | Es gab keinen Sex im Sozialismus
Wladimir Kaminer | Ich bin kein Berliner
Wladimir Kaminer (Duits)
Wladimir Kaminer op Wikipedia (Duits)
flickr
Ein Leben ohne Nachbarn ist vielleicht möglich, aber sinnlos. Wer würde sonst in der Wohnung nebenan Tennis spielen, morgens auf der Trompete üben und im Sommer auf dem Balkon grillen? Und wenn man wie Wladimir Kaminer mit einer Russen-WG unter einem Dach wohnt, wird jeder Tag zum Abenteuer. Die Phantasie von Andrej und Sergej, ihre Entschlossenheit, neue Wege zu beschreiten, sorgt immer wieder für Überraschungen. Ob Sergej liebevoll eine alte Ausgabe des Kapital signiert - "Viel Spaß beim Leisen, mein Mäuschen, dein Marx" -, um sie dann bei eBay als Rarität zu versteigern, oder ob Andrej ein paar Zeugen Jehovas kapert, weil er so gerne Besuch bekommt: Die beiden sorgen dafür, dass es nie langweilig wird - und dass man sich bald selbst eine Russen-WG im Haus wünscht.
Dann klappt's auch mit den Nachbarn...
Het is Kaminer weer gelukt om een bundel zeer leesbare, grappige korte verhalen bijeen te brengen. Deze keer behandelt hij de lotgevallen van twee Russische buurmannen, die in hetzelfde gebouw als de schrijver zijn komen wonen. Zij hebben een bijzondere kijk op hun nieuwe land en stad. Ook familieleden van de beide buren komen aan bod. Hilarisch is het verhaal Die Mutter (nicht von Gorki) waarin de wonderlijke zoektocht van Sergejs moeder naar een nieuwe geliefde wordt beschreven.
Ook Kaminers eigen ervaringen als Rus in Duitsland komen aan bod. Zo beschrijft hij bijvoorbeeld de worsteling die hij met de Duitse autoriteiten voert om na jaren stateloos te zijn geweest met zijn hele gezin Duitser te worden. Door zijn status van 'bekende schrijver' kan Kaminer zelf zonder problemen Duitser worden, maar zijn kinderen moeten als zij meerderjarig worden opnieuw aantonen dat zij daadwerkelijk geen andere nationaliteit hebben, ook al zijn zij in Duitsland geboren en hebben zij nooit in Rusland gewoond.
Iedereen die wel eens te maken heeft met Russen (en zeker degene die in één huis woont met een Rus of Russin) zou dit boek moeten lezen. Maar ook voor mensen die niet dagelijks in aanraking komen met een Rus is dit een vermakelijk boek.
Wladimir Kaminer | Es gab keinen Sex im Sozialismus
Wladimir Kaminer | Ich bin kein Berliner
Wladimir Kaminer (Duits)
Wladimir Kaminer op Wikipedia (Duits)
flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)
