Андрей Курков | Пикник на льду

Андрей Курков – Пикник на льду. Санкт-Петербург, АМФОРА, 2006. 2001 (1)
Andrey Kurkov – Piknik na l’du. Sankt-Peterburg, AMFORA, 2006. 2001 (1)

NB! Романы Андрея Куркова переведены на 22 языка. По сценариям Андрея Куркова снято около 20 художественных, короткометражных и телевизионных фильмов.

Суммарный тираж книг Андрея Куркова превышает 4 000 000 экземпляров!!!

Своим романом «Пикник на льду» о киевксих приключениях литератора Виктора и пингвина Миши украинский писатель Андрей Курков покорил мировую литературу. Ему удалось найти удачную пропорцию смеси иронии, черного юмора, элементов сюрреализма и современной действительсности.


Viktor is een niet zo succesvolle schrijver, die een pinguïn in huis heeft genomen toen de dierentuin in Kiev de verzorging van deze dieren niet langer kon betalen. Een roman heeft Viktor nog nooit geschreven, en ook een kort verhaal schrijven is een bevalling.

Op een dag krijgt hij het voorstel om necrologieën te schrijven voor een Oekraïense krant. Necrologieën van mensen die nog niet overleden zijn. Eerst kan Viktor zelf bepalen over wie hij schrijft, maar al snel wordt hem opgedragen over wie hij moet schrijven. Als deze mensen vervolgens ook nog eens overlijden, begint er een voor Viktor bevreemdend spel om te overleven.

Dit boek is in veel talen vertaald. Wat Willem Weststeijn betreft (zie deze pagina op bol.com) had het niet in het Nederlands vertaald hoeven te worden. Ik ben het daar niet mee eens.

Weststeijns verwijt is dat het een oppervlakkig boek is met een onwaarschijnlijk plot zonder diepgang. Je vindt in dit boek inderdaad geen filosofische bespiegelingen die bladzijden lang duren, zoals bij de Russische klassieke schrijvers. Kurkov (een scenarioschrijver) gebruikt daarentegen heel veel dialoog, waardoor het boek vlot leest. Je zou haast zeggen: het is een boek van onze tijd.

De gebeurtenissen zijn inderdaad absurd te noemen. Ik geloof dat de auteur hier bewust voor heeft gekozen. Absurditeit is een instrument om de vervreemdende en beangstigende atmosfeer van de wilde jaren '90 – toen er voortdurend allerlei afrekeningen plaatsvonden – in de voormalige Sovjet-Unie weer te geven. Dat geldt ook voor de zwarte humor die je in het boek tegenkomt.

Verder kun je het boek als een kritiek op het politieke en openbare leven in Oekraïne tijdens die wilde jaren '90 zien. Viktors reactie op die absurde gebeurtenissen – de kop in het stand steken, zich terugtrekken in zijn schijnbaar veilige huis – lijkt de grootste kans op overleven te bieden in zo'n maatschappij. Tot diezelfde maatschappij je huis binnendringt.

Wat mij betreft is het een boek dat wel de moeite van het lezen waard is. Dat je dan niet à la Tolstoj of Dostojevski filosofisch onderwezen wordt, moet je maar voor een keer op de koop toe nemen...

Andrey Kurkov op Wikipedia (Engels)
Death and the Penguin op Wikipedia (Engels) --WARNING: SPOILER--

Андрей Курков | Тонкая математика страсти
Андрей Курков | Закон улитки
Андрей Курков | Последняя любовь президента

flickr