Aliefke Bijlsma | Mede namens mijn vrouw

Aliefke Bijlsma - Mede namens mijn vrouw. Amsterdam/Antwerpen, Uitgeverij Augustus, 2010, 243 pagina's.

Consul-generaal was voor iemand met zijn bagage natuurlijk niet helemaal de bedoeling, dat wist iedereen. En al helemaal niet in Rio. Maar ach, denkt Melchior Steenbergen, op zijn negenenvijftigste liggen er zeker nog twee ambassadeursposten in het verschiet. Om Rio - en zichzelf - weer op de kaart te zetten organiseert hij een Culturele Manifestatie. De goden lijken hem echter niet goedgezind: zijn tweede man is een zeurderige bureaucraat die hem in de weg zit met regeltjes. En zijn kersverse vrouw, de avontuurlijke fotografe Leandra, kan op een dag niet meer uit bed komen. Diagnose: ME.

Met subtiele humor en mededogen leidt Aliefka Bijlsma Melchior de morele afgrond in. Vanuit verschillende gezichtspunten confronteert ze haar personages met in het leven gemaakte keuzes. Mede namens mijn vrouw is een invoelbare tragikomedie die de lezer handenwringend achterlaat.

Aliefke Bijlsma (1972) bracht het grootste deel van haar jeugd door in het buitenland en studeerde rechten in Amsterdam. Zij schreef een theaterstuk, verschillende scenario's en publiceerde columns en verhalen. In 2007 verscheen haar romandebuut Gezandstraald, dat de longlist van de Debutantenprijs 2007 haalde. Mede namens mijn vrouw is haar tweede roman.


Mede namens mijn vrouw kun je als e-book gratis downloaden via de site van de schrijfster. Dat is een slimme zet van de schrijfster en haar uitgever, want als dit boek mij niet op deze manier als een spreekwoordelijke wortel was voorgehouden, zou ik het niet gelezen hebben.

De roman speelt in de diplomatieke wereld, op het Nederlandse consulaat in Rio de Janeiro. Bijlsma beschrijft de neergang van de Nederlandse consul-generaal daar, Melchior Steenbergen. Hij heeft nog een paar jaar te gaan tot zijn pensionering. In gedachten ziet Steenbergen zich al op de enige post die ertoe doet: die van ambassadeur, bij voorkeur in een belangrijke plaats, bijvoorbeeld Parijs. Dat het anders loopt, komt voor hem als een complete verrassing.

Steenbergens neergang wordt ingezet op twee fronten: op het consulaat wordt Steenbergen driftig 'tegengewerkt' door zijn plaatsvervanger, die wel volgens de regels werkt en thuis is zijn kersverse, jongere echtgenote Leandra, ineens verandert in een kasplantje, omdat zij ineens ME heeft. Steenbergen eindigt met zijn trouwe maid Mercy in het koude Nederland, nadat hij ternauwernood aan een oneervol ontslag is ontkomen.

Deze twee verhaallijnen zouden toch voldoende moeten zijn om sympathie voor de tragische held, die blind voor de realiteit zijn eigen kuil graaft, te wekken. Toch werkte het niet voor mij. Waarom dat zo is kan ik niet goed uitleggen. Dat ik enige sympathie kon opbrengen voor Leandra, zijn vrouw, komt waarschijnlijk doordat ik me enigszins kan voorstellen wat allesoverheersende vermoeidheid inhoudt. Bijlsma's beschrijving van die vermoeidheid vond ik interessant. Toch heb ik ook met die ziekte moeite. Ik veronderstel dat Bijlsma Leandra aan deze ziekte laat lijden om te suggereren dat het huwelijk met Steenbergen Leandra haast letterlijk verlamt, maar het maakt allemaal een nogal gezochte indruk.

De roman eindigt met een scene waarin Steenbergen zijn maid Mercy verkracht. Een op zich functionele, maar daarom niet minder ontluisterende scene. Hiermee verliest Steenbergen zelfs zijn laatste tegenstander: Mercy verdwijnt – vermoedelijk – in de illegaliteit. Dat Steenbergens Nieuwjaarsduik vervolgens niet goed afloopt, was dan ook geen verrassing.

Hoewel de personages me grotendeels koud lieten, was het lezen van Mede namens mijn vrouw toch niet helemaal onbevredigend. Het boek geeft een aardige inkijk in de diplomatieke wereld. Ook was het aardig om iets over Rio te spelen, nu die stad de komende jaren een aantal grote sportevenementen zal organiseren.

Aliefke Bijlsma

flickr

Владимир Войнович | Претендент на престол

Владимир Войнович - Жизнь и необычайные приключения солдата Ивана Чонкина: Претендент на престол. 443 страницы.
Vladmir Voynovich - Zhizn' i neobychaynye priklyucheniya soldata Ivana Chonkina: Pretendent na prestol. 443 bladzijden.

Чонкин жил, Чонкин жив, Чонкин будет жить!
Простой солдат Иван Чонкин во время Великой Отечественной попадает в смехотворные ситуации: по незнанию берет в плен милиционеров, отстреливается от своих.
Кто он?
Герой самой смешной политической сатиры советской эпохи. Со временем горечь политического откровения пропала, а вот до слез смешной Чонкин советскую власть пережил!
Впервые - в новой авторской редакции!


Mijn indruk van dit boek heb ik beschreven op deze pagina.

Ik las dit als een e-book. Ik heb ook een papieren uitgave, in deel 2 van Voynovichs Малое собрание сочинений в пяти томах, uitgegeven door Fabula in 1993. Het boek is in zo'n slechte staat, dat het aan alle kanten kraakt als je er in bladert.

Vojnovitsj op Wikipedia

flickr