Peter Carey | His Illegal Self

Peter Carey - His Illegal Self. London, Faber & Faber, 2008, 272 pagina's. 2008 (1).

Seven-year-old Che was abandoned by his radical Harvard student parents during the upheaval of the 1960s, and since then has been raised in isolated privilege by his New York grandmother. He yearns to see or hear news of his famous outlaw parents, but his grandmother refuses to tell him anything and forbids him to watch television.

When a woman named Dial comes to collect Che, it seems his wish has come true: his mother has come back for him. But soon Che and Dial have become outlaws as well, and Che is thrown into a world where nothing is what it seems.


Na Nick Caves The Death of Bunny Munro volgt een tweede roman van een Australische schrijver, die niet langer in eigen land woont. Wellicht toeval, maar ook Carey heeft een roman geschreven die leest alsof je naar een road movie kijkt, waarin het verhaal vanuit het perspectief van een volwassene en een kind wordt beschreven.

Maar, daarmee houden de overeenkomsten ook wel zo ongeveer op. Hier is de volwassene een vrouw, Dial, die door het kind, Che, wordt aangezien voor de moeder die hij zich niet herinnert. Dial is in werkelijkheid een vroegere nanny, die de opdracht heeft het kind te begeleiden naar zijn echte moeder. Che krijgt haar niet te zien, omdat zijn moeder het belang van de revolutie boven dat van haar kind stelt. Dial en Che komen uiteindelijk in Australië terecht in een hippie-gemeenschap, waar mensen wonen die niet gevonden willen worden door de autoriteiten.

Ik vond het wisselende perspectief (Dial, Che, de grootmoeder, bewoners van de hippie-gemeenschap) verfrissend. Je krijgt zo steeds een iets andere kijk op de gebeurtenissen gepresenteerd. Carey beschrijft Ches verlangen naar kennis over zijn ouders en een kennismaking met die ouders op een ontroerende wijze. Het boek beklemde me, en toch kon ik het niet wegleggen. Het slot deed me, om in de sfeer van de road movies te blijven, denken aan de laatste scene uit Thelma and Louise. Of Careys roman net zo afloopt als die film, moet je zelf maar lezen!

Peter Carey (Engels)

flickr