Naima El Bezaz - Vinexvrouwen. Amsterdam/Antwerpen, Em. Querido's Uitgeverij BV, december 2010 (6), 190 pagina's. November 2010 (1).
Het leven in een vinexwijk verloopt niet altijd soepel. Daar weet Naima El Bezaz, die zelf al bijna tien jaar in zo'n buurt woont, alles van. In haar autobiografische roman Vinexvrouwen beschrijft ze het wel en wee van haar gezin in deze typisch Nederlandse nieuwbouwwijk. Als Marokkaanse kijkt zij met een fris oog naar de Hollandse gewoontes, al speelt er nog iets anders mee: de vinexwijk wordt geleidelijk aan bevolkt door steeds meer nationaliteiten, wat voor onrust zorgt. Terwijl haar dochtertje op school christelijke liedjes leert, verbaast El Bezaz zich over de Nederlanders. Ze begrijpt eigenlijk niets van hun eigenaardige gedrag.
Naima El Bezas (1974) debuteerde op haar eenentwintigste met de succesvolle roman De weg naar het noorden. Daarna publiceerde ze Minnares van de duivel en de roman De verstotene. In haar in 2008 verschenen roman Het gelukssyndroom verwerkte El Bezaz de gevolgen van een burn-out en haar gevecht om uit een depressie te komen.
Alle aandacht in de media voor Vinexvrouwen had mij meer dan nieuwsgierig gemaakt naar het boek. Toen ik het maandagmiddag zo maar in de bibliotheek in mijn buurt bij de nieuwe boeken zag staan, sprong mijn hart op: nu zou ook ik schuddebuikend van het lachen dit boek kunnen lezen.
Nu het boek uitgelezen is, moet ik tot de conclusie komen dat het een best aardig boek is, waar ik inderdaad zo hier en daar hartelijk heb moeten lachen, maar Vinexvrouwen kon mijn hooggespannen verwachten niet waarmaken. En daar is al die aandacht in de media juist schuldig aan, want alle sappige gebeurtenissen waren bij al die interviews met El Bezaz al tot in detail behandeld. Dat maakt dat ik het verhaal over een optreden van El Bezaz voor een groep inburgeraars het leukst vond. Wat daar gebeurt, is werkelijk tenenkrommend erg. Ook de verschillende verhalen over de verhouding tussen El Bezaz en haar moeder waren hilarisch.
Dat is zelf niet in een Vinex-wijk woon, maar in een wijk die de afgelopen jaren flink moest worden opgeknapt in het kader van wijkvernieuwing, zal ongetwijfeld ook niet meehelpen. Ik kom er wel eens, in zo'n Vinex-wijk, maar ik ga uiteindelijk altijd weer naar die meer dan veertig jaar oude wijk terug. Ben je niet blootgesteld aan het publiciteitsoffensief en woon je in een Vinex-wijk, dan houdt dit boek je misschien wél de beloofde spiegel voor.
Naima El Bezaz
flickr
Posts tonen met het label Marokko. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Marokko. Alle posts tonen
donderdag 3 maart 2011
zondag 9 maart 2008
Abdelkader Benali | Marathonloper
Abdelkader Benali – Marathonloper. Amsterdam/Antwerpen, De Arbeiderspers, 2007.
In zijn jongensjaren was Abdelkader Benali lid van PAC, de grootste atletiekverenging van Rotterdam. Zijn grote voorbeeld was de Marokkaanse atleet Saïd Aouita, die in de jaren tachtig heerste op de middenafstanden.
Maar in de jaren negentig ging Benali studeren, en niet veel later deed de droom van het literaire schrijverschap zijn sportieve ambities vervagen, zeker toen hij met BRUILOFT AAN ZEE ook werkelijk een droomdebuut bleek te hebben geschreven. Maar ergens in zijn achterhoofd en in het weefsel van spieren en pezen bleef het sportieve vermogen latent aanwezig. Benali fietste en rende rondjes in de talloze parken van de vele steden waar hij verbleef – en hij ontdekte de duursporter in zichzelf.
En zo kwam het dat hij in de herfst van 2005 plotseling besloot aan de marathon van Boedapest deel te nemen. En daar bleef het niet bij. Een half jaar later liep hij in de marathon van Rotterdam een persoonlijk record (2 uur 52 minuten en 25 seconden). Dat record is beslist nog voor verbetering vatbaar.
MARATHONLOPER is een literaire verbeelding van Benali’s passie voor het hardlopen. Als zodanig is het de uitdrukking van zijn fascinatie en liefde voor deze sport.
Dit is een boekje waarin Benali aan de hand van 42 hoofdstukken het hardlopen, en specifiek het lopen van een marathon beschrijft. Je leest hoe je gaandeweg steeds meer met jezelf, fysiek en mentaal, wordt geconfronteerd als je zo'n afstand wilt lopen. Zo wordt je als lezer als het ware meegenomen bij die marathon.
Er zit ook een literair tintje aan dit boekje. Er is een steeds terugkerende tegenstander, Rodriguez, waarvan ik me gaandeweg afvroeg of 'ie nu echt bestond of dat 'ie toch het product was van Benali's hallucinaties aan het einde van de marathon.
Ik houd van hardlopen, dus dit boekje sprak mij erg aan. Het boekje sprak me nog meer aan, omdat ik nog niet zo lang geleden zelf weer ben begonnen met het opbouwen van enige hardloopconditie. Voor ik ziek werd, liep ik drie keer in de week zo'n 8 kilometer. Zo ver ben ik nu nog lang niet en het lopen van een marathon is zeker niet mijn einddoel, maar dit boekje heeft me wel geholpen als motivatie bij het eerste begin. Nu alleen het weer nog!
Abdelkader Benali
flickr
In zijn jongensjaren was Abdelkader Benali lid van PAC, de grootste atletiekverenging van Rotterdam. Zijn grote voorbeeld was de Marokkaanse atleet Saïd Aouita, die in de jaren tachtig heerste op de middenafstanden.
Maar in de jaren negentig ging Benali studeren, en niet veel later deed de droom van het literaire schrijverschap zijn sportieve ambities vervagen, zeker toen hij met BRUILOFT AAN ZEE ook werkelijk een droomdebuut bleek te hebben geschreven. Maar ergens in zijn achterhoofd en in het weefsel van spieren en pezen bleef het sportieve vermogen latent aanwezig. Benali fietste en rende rondjes in de talloze parken van de vele steden waar hij verbleef – en hij ontdekte de duursporter in zichzelf.
En zo kwam het dat hij in de herfst van 2005 plotseling besloot aan de marathon van Boedapest deel te nemen. En daar bleef het niet bij. Een half jaar later liep hij in de marathon van Rotterdam een persoonlijk record (2 uur 52 minuten en 25 seconden). Dat record is beslist nog voor verbetering vatbaar.
MARATHONLOPER is een literaire verbeelding van Benali’s passie voor het hardlopen. Als zodanig is het de uitdrukking van zijn fascinatie en liefde voor deze sport.
Dit is een boekje waarin Benali aan de hand van 42 hoofdstukken het hardlopen, en specifiek het lopen van een marathon beschrijft. Je leest hoe je gaandeweg steeds meer met jezelf, fysiek en mentaal, wordt geconfronteerd als je zo'n afstand wilt lopen. Zo wordt je als lezer als het ware meegenomen bij die marathon.
Er zit ook een literair tintje aan dit boekje. Er is een steeds terugkerende tegenstander, Rodriguez, waarvan ik me gaandeweg afvroeg of 'ie nu echt bestond of dat 'ie toch het product was van Benali's hallucinaties aan het einde van de marathon.
Ik houd van hardlopen, dus dit boekje sprak mij erg aan. Het boekje sprak me nog meer aan, omdat ik nog niet zo lang geleden zelf weer ben begonnen met het opbouwen van enige hardloopconditie. Voor ik ziek werd, liep ik drie keer in de week zo'n 8 kilometer. Zo ver ben ik nu nog lang niet en het lopen van een marathon is zeker niet mijn einddoel, maar dit boekje heeft me wel geholpen als motivatie bij het eerste begin. Nu alleen het weer nog!
Abdelkader Benali
flickr
Abonneren op:
Posts (Atom)
