Людмила Улицкая | Медея и ее дети

Людмила Улицкая – Медея и ее дети. Москва, Вагриус, 1997г., 335 pagina’s.
(Lyudmila Ulickaya – Medeya i ee deti. Moskva, Vagrius, 1997)

Первые рассказы Людмилы Улицкой были напечатаны в журналах еще в конце 80-х. Известность пришла не сразу. Первые ее книги увидели свет за рубежом и лишь потом в России.
Проза Улицкой исповедальна, пронзительна. Писательница чутко улавливает тончайшие нюансы человеческой природы и, облекая их в одежды яркого незаурядного языка, представляет читателю.
Ее творческая фантазия – продолжение собственного опыта и мироощущения, совершенно оригинальных, но тем не менее близких очень многим.


Dit boek is in 1997 ook in het Nederlands verschenen onder de titel Medea en haar kinderen. De titel van het boek is misleidend, want het hoofdpersonage, Medea, heeft geen kinderen. Zij heeft daarentegen wel veel zussen en broers en neven en nichten, waarvan de meesten hun zomervakantie bij haar op de Krim doorbrengen.

In deze roman wordt vooral vanuit het perspectief van Medea, maar ook vanuit het perspectief van haar vele familieleden een beeld geschetst van de jaren 1970 in de Sovjet-Unie en van de geschiedenis van de familie, beginnend vlak voor de Russische revolutie.

Het is zo’n tien jaar geleden dat ik dit boek voor het eerst las. Ondertussen heeft Oelitskaja (zo wordt haar naam door de Nederlandse uitgever geschreven) een flink aantal romans geschreven, waarin in het groot de thema’s voorkomen, die Oelitskaja in deze roman in het klein belicht, bijvoorbeeld de terreur onder Stalin in de jaren 1930, de positie van joden in de Sovjet-Unie en de positie van de eenling in een hem of haar vijandige omgeving. Bij nader inzien leest deze roman als een vingeroefening voor wat zij later zou schrijven.

Wat mij betreft is Medea en haar kinderen een boek dat het echt waard is om gelezen te worden!

Lyudmila Ulickaya op Wikipedia (Engels)

Людмила Улицкая | Даниэль Штайн, переводчик

flickr