Dmitri Verhulst – Mevrouw Verona daalt de heuvel af. Amsterdam/Antwerpen, Uitgeverij Contact, oktober 2007 (10). Oktober 2006 (1). 110 pagina’s.
Op een gure winterdag daalt Mevrouw Verona de heuvel van Oucwègne af, in de wetenschap dat de terugtocht voor haar fysiek niet meer haalbaar is. In het dal gaat ze bij de rivier zitten, in afwachting van haar laatste moment, aan haar voeten een trouwe hond. In een terugblik op haar leven passeren de dorpsbewoners van het afgelegen Oucwègne, van Mme Lunette, de dokter die eigenlijk dierenarts is, tot Rosetta Courthéoux, in wier kruidenierswinkeltje ingeblikte haring rustig zeventien jaar op een koper kan wachten. Maar alle gedachten en herinneringen leiden uiteindelijk terug naar de gelukkige momenten met haar grote liefde, de veel te vroeg gestorven Meneer Pottenbakker, die haar ook na zijn dood immer vergezelt.
Dmitri Verhulst (1972) publiceerde, onder meer, Problemski hotel en De helaasheid der dingen, romans die zeer lovend weren besproken en die in meerdere talen hun weg in het buitenland hebben gevonden.
Na het plezier waarmee ik De helaasheid der dingen had gelezen had ik hoge verwachtingen van deze novelle. Voor wat betreft het doorzetten van de lijn van bijzondere personages in een even bijzonder Vlaams dorpje kwam ik niet bedrogen uit.
De opzet van deze novelle deed me een beetje denken aan Garcia Marquez’ Kroniek van een aangekondigde dood doordat je aan het begin van het boek weet dat mevrouw Verona haar laatste houtblok in haar kachel heeft opgebrand, waarna zij heeft besloten dat haar tijd is gekomen. Het is slechts wachten op de laatste stap en bladzijde, waarna die dood zal aanbreken.
Tijdens haar wandeling de heuvel word je niet alleen deelgenoot van het leven van de bijzondere personages die het dorp Oucwègne bevolken, maar ook van de relatie tussen Mevrouw Verona en Meneer Pottenbakker. Verhulst beschrijft vooral Mevrouw Verona’s trouw aan Meneer Pottenbakker na zijn dood op een ontroerende manier, vind ik.
Het mooie van dit verhaal vond ik toch weer het Vlaamse taalgebruik, dat zo sprookjesachtig poëtisch klinkt. Weer een boek dat gelezen dient te worden!
Dmitri Verhulst | Problemski Hotel
Dmitri Verhulst | De helaasheid der dingen
Dimitri Verhulst op Wikipedia
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten