Ольга Славникова – 2017. Москва, Вагриус, 2007, 544 bladzijden. 2006 (1)
Почему двое – мужчина и женщина, полюбившие друг друга, не уверены, что следующее свидание состоится? А респектабельный профессор каждый год тайно уходит в опасное путешествие в горы и в конце концов не возвращается, изчезает?..
Герои нового романа Огльи Славниковой – хитники, так называет на Урале тех, кто занят незаконной добычей драгоценных камней. Мир горных духов, описанный Бажовым, для них реален. Они привыкли рисковать и не доверять никому – даже своим любимым...
А тем временем приближается 2017 – и на городской площади разыгриваются сцены Октябрьского переворота: костюмированное шоу перерастает в серьезные безпорядки.
Helaas bestaat er (nog) geen vertaling van dit boek, dat in 2006 de Russische Booker Prize heeft gewonnen. Had die vertaling wel bestaan, dan had ik hier volstaan met de mededeling dat je het boek zelf maar moet lezen om uit te vinden waarom het zo’n bijzonder boek is.
Nu dit niet mogelijk is, moet ik enige uitleg geven. In de eerste plaats is het een bijzonder boek, omdat het vier verschillende verhaallijnen bevat, die aan het einde van het boek perfect in elkaar passen. De roman speelt nu eens niet in Moskou of Petersburg, maar in Siberië, in Jekaterinenburg en omgeving. Je betreedt een heel andere wereld, vooral omdat Slavnikova gebruikmaakt van motieven uit Siberische volksverhalen en sprookjes, die door Bazhov zijn opgetekend en die iedere Rus als kind heeft gelezen.
Critici noemen dit boek een anti-utopie en vergelijken het met Orwells 1984, maar de schrijfster zegt zelf terecht dat die vergelijking mank gaat. Ze beschrijft geen strak georganiseerde totalitaire samenleving waarin geen plaats is voor een privéleven, maar een maatschappij die na jaren van chaos geleid wordt door een alom aanwezige president, waar willekeurig strafprocessen aanhangig worden gemaakt als een ondernemer iets doet dat politici niet aanstaat maar waarin je als burger nog wel je eigen keuzes kunt maken. Dat het herdenken van de revolutie uitloopt op ongeregeldheden die door de bevolking worden gedragen en uiteindelijk de maatschappij ontwrichten is desondanks een logische volgende stap.
Ik heb erg aan dit boek moeten wennen. Niet alleen omdat ik al een maand of drie geen Russisch had gelezen, maar vooral doordat het me in het begin duizelde van al die verschillende verhaallijnen, de Siberische folklore waarmee ik niet bekend ben en het voor mij toch wat moeilijke, want erg specifieke Russisch. Ik ben blij dat ik heb doorgezet, want toen het kwartje eenmaal viel, realiseerde ik me dat het boek echt de moeite waard is en werd het ineens moeilijk om te stoppen met lezen. Ik hoop dan ook dat het ooit vertaald wordt, zodat Europa kennis kan maken met dit bijzondere Siberische boek.
Ольга Славникова | Любовь в седьмом вагоне
Olga Slavnikova (Engels)
flickr
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn vertaling:
BeantwoordenVerwijderenWaarom zijn twee mensen – een man een vrouw, die verliefd op elkaar zijn geworden – er niet van overtuigd dat hun volgende afspraak echt zal plaatsvinden? En waarom maakt een gerespecteerde professor ieder jaar in het geheim een gevaarlijke tocht naar de bergen en keert hij uiteindelijk niet terug, verdwijnt hij?
De personages van de nieuwe roman van Olga Slavnikova zijn khitniki (aasgieren), zoals mensen in de Oeral worden genoemd die zich bezighouden met het illegaal winnen van edelstenen. De wereld van de berggeesten, beschreven in de sprookjes van Bazhov, is voor hen reëel. Zij zijn gewend risico’s te nemen en niemand te vertrouwen – zelf degenen van wie ze het meest houden…
Tegelijkertijd nadert het jaar 2017 en worden op het stadsplein scènes van de Oktoberrevolutie nagespeeld: een gekostumeerde show groeit uit tot serieuze ongeregeldheden.