Jens Christian Grøhndal | Piazza Bucarest

Jens Christian Grøhndal – Piazza Bucarest. Amsterdam, Meulenhoff, 2005, 175 pagina’s. Originele Deense titel: Piazza Bucarest, vertaald door Gerard Cruys. 2004

Kort voor de val van de Muur brengt Scott voor zijn werk een bezoek aan Boekarest. Daar ontmoet hij de veel jongere Elena. Hij wordt verliefd en neemt haar mee naar de vrije wereld. Maar na een paar jaar verlaat ze hem totaal onverwacht en gaat in Italië wonen.
Een stiefzoon van Scott heeft de relatie met Elena op een afstand gevolgd en vermoedt dat achter haar vlucht een groot drama schuilgaat. Jaren later zoekt hij haar op in haar antiekzaak in Arezzo, waar ze hem deelgenoot maakt van haar aangrijpende levensverhaal.
Piazza Bucarest is weer ‘een echte Grøhndal’: een vlijmscherpe analyse van menselijke relaties en een hartverscheurende relaas over vrijheid en de prijs die daarvoor betaald moet worden.

Jens Christian Grøhndal (1959) is een van de succesvolste Deense schrijvers van dit moment. Eerder verschenen bij Meulenhoff Stilte in oktober, Lucca, Virginia, Indian Summer, Hartslag en Veranderend licht, waarmee hij in Nederland definitief doorbrak bij het grote publiek. Grøhndals werk is in zestien talen vertaald.


Vrijheid en liefde, dat is het waar in deze kleine roman van Grøhndal om draait. Aan de ene kant is er de reis door Europa die de Amerikaan Scott in de jaren ’60 maakt. Als hij opgeroepen wordt door het Amerikaanse leger om naar Vietnam te worden gestuurd, kiest hij voor zijn persoonlijke vrijheid: hij trouwt met een Deense vrouw.

Twintig jaar later doet Scott hetzelfde voor iemand die haar hele leven al niet vrij is: hij gaat een verstandshuwelijk aan met de Roemeense Elena, die hij in Roemenië heeft ontmoet toen zij hem als gids begeleidde, zodat zij met Scott naar het vrije westen (Denemarken) kan reizen.

Grøhndal werpt de vraag op hoe ver de mens wil en mag gaan om de persoonlijke vrijheid te bereiken waarvan hij of zij altijd gedroomd heeft. Waarom streeft de mens naar vrijheid, ook als dat betekent dat je er dingen of mensen voor moet opgeven? Doordat Grøhndal ervoor heeft gekozen om de stiefzoon van Scott zo’n twintig jaar later de gebeurtenissen te laten ontrafelen leest het boek niet alleen als een geslaagde psychologische roman, maar ook als een soort detective – pas aan het einde kom je te weten wat de uiteindelijke drijveren van Elena zijn geweest.

Dit is na Rode handen het tweede boek dat ik van Grøhndal las. Ook hier beviel het me weer dat Grøhndal zo op het eerste oog een overzichtelijk, niet al te ingewikkeld verhaal beschrijft, waarin je je, als je er goed over nadenkt, kunt verliezen. Want hoever mag je gaan in je zoektocht naar vrijheid en liefde? Mag je in je streven naar persoonlijke vrijheid de ander schade berokkenen? En kun je erop vertrouwen dat je de ander, waarmee je je leven deelt, echt kent? De grote vragen van het leven worden dus behandeld!

Jens Christian Grøndahl op Wikipedia (Engels)

flickr