Michael Cunningham | By Nightfall

Michael Cunningham - By Nightfall. New York, Picador / Farrar, Straus and Giroux, September 2011 (1), 228 pagina's. 2010 (1, VS).

Peter and Rebecca Harris: midforties, and prosperous denizens of Manhattan. He's an art dealer, she's an editor. They live well. They have their troubles–their ebbing passions, their wayward daughter, and certain doubts about their career –but they feel as though they’re happy. Happy enough. Until Rebecca's much young, look-alike brother, Ethan (known in the family as Mizzy, the Mistake), comes to visit. And after he arrives, nothing will ever be the same again.
This poetic and compelling masterpiece is a heartbreaking look at a marriage and the way we live now. Full of shocks and aftershocks. By Nightfall is a novel about the uses and meaning of beauty, and the place of love in our lives.


By Nightfall beschrijft een driehoeksverhouding. Het beginpunt is een echtpaar dat midden veertig is, Peter en Rebecca. Zij heeft een veel jongere broer, een nakomeling en de enige jongen in het gezin. Hij is niet erg geschikt voor de eisen die het moderne leven stelt. De naam 'Mistake', afgekort tot Mizzy, is toepasselijk, want hij is intelligent, maar gestopt met zijn studie aan Harvard, verslaafd geweest aan drugs, afgekickt, maar toch weer bezig terug te vallen. Om uit te zoeken of hij net als zwager Peter 'iets in de kunstwereld wil doen', komt hij een tijd bij Peter en Rebecca in New York wonen.

Mizzy's komst brengt Peter aan het twijfelen over zaken die tot nog toe zeker leken. Dochter Bea woont ver van huis en wil alleen met haar moeder praten, omdat Peter een slechte vader zou zijn geweest. De kunstwereld ging altijd voor haar belangen, zo is haar indruk. Een oudere collega van Peter meldt dat zij kanker heeft. De vraag is of hij een van haar kunstenaars wil 'overnemen'. Dat plaatst Peter voor de vraag of hij door wil met dat wat hij doet: een kleine galerie runnen, met een groep niet echt enorm succesvolle kunstenaars, die het wellicht wel ooit kunnen maken.

Rebecca en Peter zien elkaar eigenlijk alleen gedurende langere tijd op zondag, als ze niet hoeven te werken. Hun huwelijk is tot vaste regelmaat overgegaan. Mizzy is een mannelijke versie van hoe Rebecca was toen Peter haar ontmoette. Gaandeweg de roman blijkt dat Peter zich erg aangetrokken voelt tot deze mannelijke, jongere versie van zijn eigen vrouw. Dat is de ergste twijfel: is het gevoel wederzijds, is er een toekomst voor hen tweeën, of moet hij zwijgen?

Naast deze persoonlijke verhaallijn neem je als lezer een kijkje in de keuken van de kunstwereld in Manhattan, waar enorme bedragen worden neergeteld voor kunstwerken waarvan je je afvraagt of ze wel zo veel geld waard zijn. Zo stelt Peter ingepakte schilderijen tentoon. Als één van de verpakkingen beschadigd raakt, kan Peter zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en blijkt dat er in de verpakking onbeholpen schilderijen zitten. De inpakkende schilder bedondert de boel dus. Deze scene is tekenend voor de manier waarop Cunningham schrijft over de kunstwereld in deze roman.

Cunningham schrijft prettige dialogen, weet op een voortreffelijke manier zinderende situaties op te roepen. De laatste bladzijden, waarop Peter zowel de confrontatie met Mizzy als met Rebecca moet aangaan, zijn ronduit spannend. Een heel mooie psychologische roman.

Michael Cunningham (Engels)

flickr